اتباع افغانستانی ایران را تسخیر کردند !

رئیس مرکز امور اتباع و مهاجرین وزارت کشور اعلام کرد که تعداد اتباع افغانستانی مجاز و غیرمجاز در ایران به ۶ میلیون و ۱۰۰ هزار نفر رسیده است. از این تعداد، دو میلیون و ۱۰۰ هزار نفر مجاز، دو میلیون نفر غیرمجاز و دو میلیون نفر در دسته افراد سرشماری‌شده قرار دارند.

نادر یاراحمدی در ادامه افزود: در سال گذشته بیش از یک میلیون نفر از اتباع غیرمجاز از کشور اخراج شدند. ۴۰ درصد از این افراد به صورت داوطلبانه به افغانستان بازگشتند. او با اشاره به اینکه اقدامات برای طرد افراد غیرمجاز به ویژه زنان و کودکان با احتیاط بیشتری انجام می‌شود، تاکید کرد که بسیاری از این اتباع بدون مدرک قانونی، مشغول به کار در کشور هستند اما باید به دلیل وضعیت غیرمجاز بودن، به کشور خود بازگردند.

وی همچنین اشاره کرد: هزینه‌های زیادی از جمله یارانه‌های حمل‌ونقل و سوخت برای مهاجران افغانستانی از سوی ایران پرداخت می‌شود، در حالی که سازمان‌های بین‌المللی هیچ کمکی به ایران در این زمینه نکرده‌اند. یاراحمدی خواستار بازگشت اتباع افغانستانی غیرمجاز به کشورشان شد، هرچند که ایران همواره با مهاجران همچون مهمان رفتار کرده است.

یاراحمدی از تشکیل باندهای جرم توسط برخی اتباع خارجی خبر داد و تاکید کرد: با این افراد همانند دیگر مجرمان داخلی برخورد قانونی خواهد شد. همچنین برای اتباع خارجی که جرائم خشن مرتکب نشده‌اند، سیستم قضایی ایران تسهیلاتی در نظر گرفته و همکاری با افغانستان برای بازگرداندن این افراد به کشور خود ادامه دارد.

آثار مخرب حضور اتباع غیر مجاز در کشور

۱. قاچاق کالا و ارز

قاچاق سوخت: قیمت پایین بنزین و گازوئیل در ایران باعث شده مقدار زیادی سوخت به‌صورت غیرقانونی به افغانستان قاچاق شود، که هم به اقتصاد ایران لطمه می‌زند و هم منجر به کمبود یا افزایش هزینه تأمین سوخت می‌شود.

قاچاق کالا: کالاهای یارانه‌ای یا ارزان در ایران مانند دارو، آرد، برنج، روغن، و غیره، اغلب به افغانستان قاچاق می‌شوند که موجب کمبود و افزایش قیمت در بازار داخلی ایران می‌شود.

قاچاق ارز: انتقال غیرقانونی ارز به افغانستان می‌تواند بر نرخ ارز در بازار ایران اثر بگذارد.

۲. فشار بر بازار کار

اشتغال اتباع افغان: حضور تعداد بالای مهاجران افغان (قانونی و غیرقانونی) در بازار کار ایران باعث رقابت در برخی مشاغل شده و سطح دستمزدها را در بخش‌هایی پایین نگه داشته است، به‌ویژه در حوزه‌هایی مثل ساختمان، کشاورزی و خدمات.

در برخی مناطق، کارفرمایان ترجیح می‌دهند نیروی کار افغان ارزان‌قیمت را به‌جای کارگر ایرانی استخدام کنند.

۳. هزینه‌های اجتماعی و رفاهی

دولت ایران هزینه‌هایی برای خدمات سلامت، آموزش و امنیت برای مهاجران افغان متقبل می‌شود که فشار مالی بر بودجه عمومی وارد می‌کند، به‌خصوص در شرایط بحران اقتصادی.

۴. کاهش صادرات رسمی

با کاهش قدرت خرید در افغانستان، تقاضا برای کالاهای ایرانی کاهش یافته که این مسأله به صادرات رسمی آسیب می‌زند.

بی‌ثباتی سیاسی و امنیتی در افغانستان نیز روند صادرات و تبادلات تجاری را مختل کرده است.

۵. امنیت مرزها و هزینه‌های امنیتی

مشکلات امنیتی در مرزهای شرقی ایران با افغانستان (از جمله حضور طالبان، تروریسم، و قاچاقچیان مواد مخدر) دولت ایران را مجبور کرده هزینه‌های زیادی برای کنترل مرز صرف کند.

۶. تهدید برای پروژه‌های اقتصادی

ناامنی در افغانستان باعث اختلال در پروژه‌های مشترک منطقه‌ای مثل ترانزیت، انرژی و راه‌آهن شده است (مثل کریدور شرق به غرب یا خط لوله تاپی).