سینما، گرچه بیمار و زخمی، هنوز زنده است!

در میان فیلم‌های روی پرده، فیلم‌های قهرمان، درخت گردو، تومان، پوست و منصور با تبلیغات فراوان همراه‌اند. با آنکه برخی از این فیلم‌ها جوایزی دریافت کرده اند، اما از سوی تماشاگران ایرانی، مفتخر به دریافت جوایز چندانی نشده‌اند.

فیلم «قهرمان» اصغر فرهادی، با یک قهرمان تو سری خورده اجتماعی و چاشنی فرهنگ، سرمایه و حمایت فرانسوی/ ایرانی در پرونده سینمایی او امتیاز مهمی را به خود اختصاص نمی‌دهد و از نظر مضمون و محتوا و ساختار هنری حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد. با اینهمه فیلم فرهادیِ اسکاری برای علاقه مندانش خوشایند است.

فیلم «منصور» ساخته سیاوش سرمدی، بخشی از زندگی شهید ستاری به‌ویژه برهه‌ای که او و یارانش برای ساختن هواپیماهای جنگی آذرخش و صاعقه کوشش می‌کردند را دستمایه قرارداده است. این فیلم با آنکه از منظر محتوا اثری قابل توجه است، ولی از لحاظ پردازش هنری و سینمایی، کارگردانی و بازی‌ها درخشان نیست و در ردیف فیلمهای متوسط قراردارد.

فیلم «تومان» به کارگردانی مرتضی فرشباف، یک اثر اجتماعی و درباره تلاش‌های یک وامانده اجتماعی برای پیوستن به میلیاردرها و یافتن جایگاه طبقاتی و اجتماعی برتر به هر قیمت است. تومان فیلمی جمع و جور است و نگاهی به مقوله‌های قمار و شرط بندی در مسابقات اسب دوانی و فوتبال دارد.

فیلم «درخت گردو» را محمدحسین مهدویان که فیلم مانای «ایستاده در غبار» را در کارنامه سینمایی خود دارد، درباره بمباران شیمیایی سردشت ساخته است. درخت گردو، روایت این فیلمساز از پشت و روی بمباران شیمیایی به کمک صحنه‌های مستند و باز‌سازی شده است. این فیلم گرچه در میان فیلم‌های مهدویان از بلند قدها نیست، ولی مضمون تاریخی و دفاع مقدسی و نمایش عوارض بمباران شیمیایی درآن جای تامل دارد.

بهرام و بهمن ارک، فیلم متفاوت «پوست» را بر پرده سینماها دارند. پوست، یک فیلم تجربه گرا است که سعی دارد با عبور از پوسته سینمای رایج، حرف‌های نویی در سینما ارائه کند. عشق و جادو و خرافات، موضوع هایی‌اند که در پوست و در بستر داستان زندگی، گرفتاریها و مشکلات یک مادر و پسر، بازگو می‌شوند. پوست در حد فیلمی که می‌کوشد غیر متعارف باشد، قابل اعتنا است.

یادداشت: جبار آذین - منتقد سینما و تلویزیون