اختصاصی گسترش‌نیوز:
سه اشتباه معلمان تازهکار
بسیاری از معلمان تازهکار ترجیح می‌دهند تا جایی که می‌شود با والدین دانشآموزان سروکار نداشته باشند.
گسترش‌نیوز: در دنیای معلمی هم مثل هر شغل و پیشه دیگری، پختگی و کمال، نتیجه سال‌ها تجربه‌اندوزی است. در این میان مدیر و همکاران باتجربه مدارس می‌توانند تجارب خود را در اختیار معلمان جدید قرار دهند و مسیر حرفه‌ای شدن را برای آنها کوتاه کنند. در ادامه به ۳ اشتباه رایجی که در میان معلمان تازهکار، رایج است نگاهی می‌اندازیم. نگفته پیداست که تعداد اشتباهات معلمان تازهکار به‌مراتب بیشتر است و مدیریت با تشخیص و گوشزد کردن صحیح آنها می‌تواند عملکرد مدرسه یا مجموعه آموزشی را ارتقا دهد. با گسترش‌نیوز همراه باشید.
معلم که اشتباه نمی‌کند!
بعضی معلمان تازهکار معتقدند که معلم باید از همه نظر، کامل و بی‌عیب و نقص باشد و به‌هیچ‌عنوان مرتکب خطا نشود. آنها به آب‌وآتش می‌زنند که به‌عنوان‌مثال خود را به‌شدت باهوش جلوه دهند. این باور اشتباه باعث می‌شود برای هر سوالی، جوابی در آستین داشته باشند؛ حتی سوالاتی که واقعاً جواب درست و قانع‌کننده‌ای برای آنها ندارند! معمولاً چند سالی طول می‌کشد تا معلم از جملاتی مثل «سوال جدید و خوبی مطرح کردید، اجازه بدهید بیشتر درباره آن فکر کنم» استفاده کنند. یکی از دغدغه‌های معلمی که به این فرضیه نادرست باور دارد این است که خطاها و اشتباهات خود را توجیه یا پنهان کند. معلمی که ذات خطاکار انسان را فراموش می‌کند خطا کردن را نه برخود و نه بر دانش‌آموزانش، روا نمی‌دارد. یاد دادن و یاد گرفتن در این نوع فضای آموزشی، اضطراب‌آور و طاقت‌فرساست و انرژی دوطرف را به شدت تحلیل می‌برد.
هر مشکلی را شخصی می‌کنند
اگر دانشآموزان به قول معروف «حرف‌گوش‌کن» نباشند نخستین فرضیه معلم تازهکار این است که حتماً مشکل از من است! معلم تازهکار وقتی دانشآموزان، تکالیف و وظایف خود را به‌خوبی انجام می‌دهد فکر می‌کند لابد فقط با من این‌گونه رفتار می‌کنند. آنها مرتب از دانشآموزان درباره مقدار تکالیفی که معلمان دیگر تعیین می‌کنند یا درباره میزان سختگیری و نحوه نمره دهی همکاران خود، سوال می‌کنند. تمرکز بر «عملکرد حرفه‌ای» می‌تواند باعث تشخیص نقاط ضعف شود اما معلمی که هر موضوعی را شخصی می‌کنند به‌جای عملکردش، بر «خود» و شخصیت خود تمرکز می‌کند. به‌عبارت‌دیگر او اهمیت رفتار، شیوه تدریس و نوع تعامل با دانشآموزان را نادیده می‌گیرد. به‌عبارت‌دیگر او از خود سلب مسؤولیت می‌کند و دنبال تغییر روش و منش خود نخواهد بود.
از مواجه شدن با والدین اجتناب می‌کنند
بسیاری از معلمان تازهکار ترجیح می‌دهند تا جایی که می‌شود با والدین دانشآموزان سروکار نداشته باشند و همه کار می‌کنند تا این مواجه، اتفاق نیفتد. معلمان بی‌تجربه والدین را متوقع و مزاحم می‌دانند و فکر می‌کنند که آنها ناعادلانه، قصد دارند معلم را عامل همه ناکامی‌ها و شکست‌های فرزندانشان جلوه دهند. خلاصه والدین را در لیست مشکلات خود قرار می‌دهند نه راه‌حل‌ها! به‌تدریج که بر تجربه کاری افزوده می‌شود والدین را به چشم همراه، یاور، حامی و متحد می‌نگرند و آنها را در جریان فراز و نشیب‌های آموزشی و تربیتی دانشآموزان قرار می‌دهند. معلم باتجربه می‌داند که بهترین و کارآمدترین برنامه‌های آموزشی در صورت عدم مشارکت و یاری والدین به جایی نخواهد رسید.
ارسال نظر