اعتماد سازی چالش بزرگ استارت‌آپ های صنایع دستی

اخیراً فعالین استارت‌آپ های حوزه صنایع‌دستی با مشکلات زیادی مواجه شده‌اند، از فیلترینگ گرفته تا محدودیت‌های دیگر که گریبان‌گیر آن‌ها شده است، هیچ نهادی هم برای قانون‌گذاری در این حیطه اقدامی نمی‌کند و همین امر عرضه صنایع‌دستی را با مشکلاتی مواجه کرده است، به همین منظور با امیرحسین پاینده، کارشناس گردشگری، مصاحبه کرده‌ایم.

پاینده در خصوص محدودیت‌های استارت‌آپی حوزه صنایع‌دستی به خبرنگار گسترش نیوز گفت: من تجربه شخصی خودم را میگویم، ما در خانواده کسی را داشتیم که با همکاری او بشقاب‌های میناکاری اصفهان را تولید می‌کردیم، در دوره کرونا فروش نداشتیم و این ضربه بزرگی برای ما بود؛ در قدم اول تولید را کم کردیم و در قدم دوم سعی کردیم با سرمایه‌گذاری‌های شخصی و رصد بازارهای جدید  ضررهایمان را جبران کنیم، پیدا کردن بازارهای جدید زمان‌بر بود و ما به همین دلیل تولید را کاهش دادیم و آرام‌آرام  افزایش تولید را شروع کردیم، البته این‌یک توفیق اجباری شد تا به فروشندگانی بفروشیم که سنتی بودند و سال‌ها با آن‌ها کار می‌کردیم. همچنین یک تلنگری بود تا بتوانیم بازارهای جدید را پیدا کنیم، بنابراین این محدودیت‌ها برای ما در بحث فروش به فرصت تبدیل شد.

او ضمن اشاره به بحث قانون‌گذاری در حوزه استارت‌آپ و نهاد متولی اظهار کرد: یک‌قسمتی از این موضوع به نیروهای کار و بحث رد شدن بیمه مربوط می‌شود و البته مسائل دیگر، که به‌هرحال با وزارت صمت سروکار دارد اما در موضوع اصلی که همان قوانین و شاکله و... است میراث فرهنگی می‌تواند بیشتر مؤثر باشد، این‌یک کار تخصصی است و طبیعتاً به یکسری نظرهای تخصصی هم در خصوص این موضوع احتیاج دارد، درحالی‌که وزارت صمت فقط می‌تواند بحث فنی کار را پوشش دهد. در نتیجه برای قانون‌گذاری، بخشی از کار باید با وزارت صمت واگذار شود و قسمتی با میراث فرهنگی هماهنگ شود. به نظر من باید مسئولیت با هردو وزارتخانه باشد، صمت می‌تواند به بحث نیروی کار و تولید و فروش و.. بپردازد و نظرات تخصصی از جانب میراث فرهنگی باشد، ما نیازمند یک هماهنگی و همکاری و بسترسازی بین این ۲ وزارت خانه هستیم،  اگر هر دو در کنار هم و با هماهنگی کار کنند خیلی بهتر است.

پاینده به چالش‌های ورود فعالین صنایع‌دستی از یک فضای سنتی به سمت یک فضای مدرن که همان استارت تاپ است، اشاره کرد و در این خصوص به خبرنگار گسترش نیوز گفت: بیشتر چالش‌ها همان بحث اعتمادسازی است، وقتی می‌خواهند در یک فضای سنتی باری را بفروشند، با خریدارهای خود آشنا هستند و رو در رو معامله می‌کنند، خریدارانی که اصولاً باسابقه‌اند و نیروهای جوان کمتر در راس کار قرار می‌گیرند، ولی در استارت‌آپ‌ ها اولین مشکل بحث اعتمادسازی در این سیستم است، سرمایه و فروش و پول این افراد در یک سیستم مجازی است.

وی افزود: هنگام فروش محصول نمی‌دانند چه تعداد پیش‌بینی فروش باید داشته باشند، مثلاً در بازار سنتی یکسری سفارش می‌گیرند و یک حدودی را اطلاع دارند و تولید می‌کنند اما در فضای مجازی نمی‌دانند که قرار است فردا قرار چند سفارش داشته باشند؛  بنابراین درخواست که زیاد می‌شود فروش را بالا می‌برند و ممکن است که اتفاقاتی بیفتد و محصولشان به دلیل جو حاکم یا تبلیغات و یا هر چیز دیگری فروش نرود.

این کارشناس گردشگری تاکید کرد:  به‌هرحال کسب‌وکارهای مجازی برای گسترش خود تبلیغاتی انجام می‌دهند و آن تبلیغات ممکن است دوره‌ای باشد، یک روز خیلی تبلیغ بشود و افراد درگیر شوند و خرید کنند و یک روز دیگر این شرایط نباشد، فروشندگان صنایع‌دستی از فردا و میزان فروششان پیش‌بینی درستی ندارند، در صنایع‌دستی هم مهم است که بدانید تولیدات باید در چه سطح و میزانی باشد. اگر برای این موضوع برنامه‌ریزی شود و یا یک حد استانداردی برای آن تعریف شود و استارت‌آپ در همان حد بتواند فروش و میزان تولید خود را تضمین کنند بهتر است.

پاینده در پایان پیرامون بهترین راه عرضه محصولات به بازارهای خارجی گفت: بهترین راه این است که با بازارهای محلی در کشورهای مختلف ارتباط برقرار کنیم، خیلی از این صنایع‌دستی ممکن است که به یک فرهنگی نخورد و یا اینکه کلاً برای خرید محصولات راغب نباشند، درواقع باید با صنعت‌گران و فروشندگان محلی جلسات مستمر و حرفه‌ای گذاشته شود و نیازسنجی کنیم. مثلاً هند، بشقاب میناکاری را دوست دارند یا خیر، این موضوع نیازمند یکسری مطالعات است و بعد از مطالعه در دور اول باید با فروشندگان محلی صحبت کنیم، فروش را با آن‌ها شروع کنیم و بعدازاینکه آن برند یا استارت تاپ شناخته شد درواقع آرام‌آرام مردم کشور مقصد به‌طور اتوماتیک شروع به پیگیری و خرید آن محصول می‌کنند.