راه سنگلاخ پیش‌پای معدن
نادعلی اسماعیلی-کارشناس و فعال معدن
سال‌ها است که مسئولان می‌گویند ما روی بخش معدن حساب کرده‌ایم و حقیقت هم این است که کشور را هم معدن می‌چرخاند. اگر معدن نداشتیم، خیلی از کارهای‌مان فلج شده بود. در تمام این سال‌ها که تحریم بوده‌ایم و از دنیای بیرون به ما فشار می‌آورند، معدن جور کشور را می‌کشد، اما از سوی مسئولان، معارضان محلی و... سنگ پیش‌پای بخش معدن می‌اندازند.کسی که در این بخش سرمایه‌گذاری می‌کند و بولدوزر، بیل و ماشین‌آلات سنگین را که در حال حاضر بسیار گران‌قیمت شده‌اند، در معادن دوردست به کار می‌گیرد و برای تعدادی از افراد اشتغال ایجاد می‌کند و باید به آنها دستمزد بدهد، به‌طورقطع باید ارزش و احترامی برای فعالیت وی قائل شد.الان بااین‌همه مشکلات و گرانی، بخش معدن نمی‌تواند پیشرفت چندانی داشته باشد. برای اینکه رشدی در انتظار بخش معدن باشد، دولت باید چشم خود را روی مشکلات این بخش نبندد و تسهیلاتی در نظر بگیرد و مقدماتی فراهم کند تا سرمایه‌گذاران تشویق شوند و پا در گود معدن بگذارند.بزرگ‌ترین چالش بخش معدن کم‌پولی است. در مرحله بعد، ماشین‌آلات فرسوده، مزاحمت‌های محلی، حقوق دولتی بالا و...همه موجب شده است که عمده معادن کوچک تعطیل شوند.بزرگان نام معدن را زیاد به زبان می‌آورند و در همین زمان حاضر هم، اقتصاد کشور با کمک پیش می‌رود، اما همه سرباره‌ها را هم به بخش معدن حواله می‌دهند.
اما معدن زمانی می‌تواند گرهی از کار کشور باز کند که از طرف دولت کمک دریافت کند، وام کم‌بهره در اختیارش قرار گیرد و اجازه داشته باشد، ماشین‌آلات موردنیاز خود را تامین کند، مواد اولیه لازم برای فرآیند استحصال را وارد کند، اجازه دهد موادی که مصرف داخلی ندارند، صادر شوند. اما همه این موانع در حال حاضر پیش‌روی معدن و موجب رکود این بخش شده‌اند.از طرف دیگر، باید ذهنیتی که نسبت به فعالان این بخش وجود دارد، تصحیح شود. کسی که در این بخش سرمایه‌گذاری می‌کند، سال‌ها انتظار می‌کشد و وقتی زمان برداشت نتیجه کار فرامی‌رسد، با اتهامات متعددی روبه‌رو می‌شود. معدنکار در بخش حاکمیتی کشور به‌عنوان تولیدکننده شناخته نمی‌شود،بلکه او را به‌عنوان چپاولگر می‌شناسند. باید این نکته را در نظر داشته باشیم که سرمایه‌گذار این بخش به‌راحتی می‌تواند سرمایه خود را از بخش معدن بیرون ببرد و در بخش‌های سودآورتری وارد کند و به‌نظر من، این یکی از بزرگ‌ترین مشکلات بخش معدن است.الان به‌اندازه کافی حقوق دولتی افزایش پیدا کرده است و اگر در سال آینده هم این روند ادامه داشته باشد، معادن کوچک بیشتری تعطیل می‌شوند.
این در حالی است که برای هر فرد شاغل در این مجموعه‌ها، هزینه‌های زیادی می‌شود و نیروی کار ماهر بخش معدن هستند، اما با این سیاست، کلیتی به نام معدن تعطیل می‌شود و بیکاری بیشتر خواهد شد. به‌نظر من که از دور دستی بر آتش دارم، در حال حاضر احساس می‌کنم بخش معدن آن‌قدر که باید، سرپا و شاداب نیست.نخستین دوره ریاست آقایان احمدی‌نژاد و روحانی، آمایش سرزمین یکی از مباحث مهمی بود که بی‌نتیجه ماند و الان هم به‌نظر من در حد حرف است. همه این حرف‌ها زمانی در بخش معدن به نتیجه مطلوب می‌رسد، که موانع پیش‌روی این بخش برداشته شود، مشکل تعارضات محلی حل و به معدنکار احترام گذاشته شود.
این بخش در حال حاضر هم خود را اثبات کرده و هرجا که رفته، موجب آبادانی آن منطقه شده است، اما در عوض در بسیاری از موارد، تعدادی از افراد مزاحمت ایجاد و کار را تعطیل و سرمایه‌گذار را وادار کرده‌اند که کار را رها کند و از منطقه برود.انتظار ما این است که دولت موانعی را که تا به امروز ایجاد کرده است، بیشتر نکند و اجازه دهد که معدنکاران به‌نوعی تکلیف خود را با آیین‌نامه‌ها و بخشنامه‌ها روشن کنند و راهی برای عبور از این چالش‌ها بیابند.
ارسال نظر