نباید شعری بسراییم که در قافیه آن بمانیم

ابلاغ بسته حمایتی دولت برای جبران آسیب‌های قطعی اینترنت به فعالان اقتصادی، ابهامات زیادی دارد. یکی از این ابهامات، نحوه شناسایی افرادی است که در فضای کسب‌وکار خود به‌دلیل قطعی اینترنت، دچار خسارت شدند و ابهام دیگر، مشخص نبودن میزان درآمد آنها در شرایط عادی است. شخصی که فضای کسب‌وکارش با اینترنت گره‌خورده، اکنون درآمدی ندارد و در خرج روزمره و معیشت خود مانده، بعد دولت برای آینده فعالان اقتصادی بسته تعیین می‌کند. این چه نوعی از حمایت است؟ اگر حمایتی وجود دارد باید همین امروز که سفره‌های این فعالان اقتصادی خالی است، اعمال شود. اگر وعده‌ای باشد که ۶ ماه دیگر اجرایی می‌شود، چه فایده دارد؟ این در حالی است که در دوران شیوع کرونا، ارائه تسهیلات مطرح و در مقابل این تسهیلات، مالیات‌های سنگینی نیز از صاحبان مشاغل گرفته شد.

باید بدانیم که بسته حمایتی، تنها پول نقد نیست و باید فرمولی برای آن در نظر گرفته شود. به‌عنوان مثال می‌توان برای برخی فعالان اقتصادی بخشودگی مالیاتی یا به تعویق انداختن هزینه‌های بیمه را جایگزین تسهیلات مالی کرد. از سوی دیگر، در بسیاری از موارد، دولت بسته حمایتی در نظر می‌گیرد و پس از مدتی می‌گوید «ما تصویب کردیم، بانک‌ها تسهیلات نمی‌دهند»، حالا مردم می‌دانند و بانک‌ها و دولت خود را کنار می‌کشد مانند مشکلاتی که در پرداخت وام‌های ازدواج، مسکن و... داریم.  گفتنی است که بسیاری از بسته‌های حمایتی در دوران کرونا پرداخت نشد. شرایط به‌گونه‌ای شده که برخی بسته‌های حمایتی ابلاغ می‌شود، اما پرداخت نمی‌شود. این در حالی است که در دوران کرونا بسیاری از کشورها برای حمایت از مشاغل آسیب‌دیده از کرونا، بسته‌های حمایتی در نظر گرفتند. روند در نظر گرفتن بسته حمایتی سایر کشورها برای مشاغل آسیب‌دیده به این صورت است که درآمد، کاهش نیرو و عملکرد سالانه را بررسی می‌کنند، سپس بسته‌ای به‌صورت ماهانه تا عادی شدن شرایط ارائه می‌شود. بسیاری از مشاغل اینترنتی نیز به‌دلیل فرار از مالیات، ثبت نشده‌اند. گام نخست برای دریافت بسته حمایتی، ثبت مشاغل است و قبل از ثبت باید مالیات سال قبل پرداخت شود. این در حالی است که مشاغل آسیب‌دیده برای دریافت تسهیلات حمایتی مراجعه کردند و اکنون باید مالیات دهند. برای نمونه، پیک موتوری رستوران‌ها که به‌دلیل کمبود مشتری بیکار شده‌اند و جلو رستوران‌ها می‌نشینند، مگر مالیات می‌دهند که ضرر آنها با بررسی مالیات آنها جبران شود؟  به‌دلیل اینکه در بسیاری از مسائل مربوط به دولت، شفافیت وجود ندارد، مردم اعتماد لازم را ندارند. اعتمادسازی مهم‌ترین موضوع است. فعالان اقتصادی حتی اعتماد ندارند که میزان درآمد حقیقی خود را اعلام کنند و هنگامی که مردم اعتماد ندارند در نتیجه بسیاری از تصمیم‌گیری‌ها پیش نمی‌رود. متاسفانه برخی مسئولان از نبود اعتماد مردم استفاده کرده و تنها برای رفع مسئولیت، بسیاری از بسته‌های حمایتی را در حد مصوبه نگه می‌دارند. در این میان، صحبت از اینترنت ملی نیز بین مردم و مسئولان می‌شود. باید گفت اینترنت ملی، واژه غلطی بوده و اینترانت درست است که قرار بر این است که شهروندان داخل کشور به این شبکه دسترسی داشته باشند و از آن برای کسب‌وکارهای خود استفاده کنند. اصل نخست در کسب‌وکار، مشتری است. برای کسب‌وکار در چنین فضایی باید مشتری‌های این مشاغل نیز در بستر این شبکه‌های داخلی باشند.

در صورتی‌که همه مردم در شبکه‌های داخلی عضو باشند، بستر فعالیت اقتصادی شکل می‌گیرد. اینها یک‌سری تصورات برای تبلیغات شبکه‌های داخلی است. ما باید به اینترنت بین‌المللی وصل باشیم و جدایی از آن امکان‌پذیر نیست. نباید به محض اینکه هوا ابری می‌شود، صحبت از اینترانت و شبکه داخلی شود، در هیچ جای دنیا این اتفاق رخ نمی‌دهد. به بیان دیگر، نباید شعری بسراییم که در قافیه آن بمانیم. به علت اینکه شهروندان کلا از این بستر برای فعالیت‌های روزمره خود استفاده می‌کنند، این دقیقا شعری است که در قافیه آن خواهیم ماند.