درآمد گردشگری در ترکیه بیش از دو برابر نفت در ایران

بر اساس اداره آمار ترکیه، تعداد کل بازدیدکنندگان، از جمله شهروندان ترک مقیم خارج از کشور، در سال ۲۰۲۳ به ۵۷ میلیون نفر رسید که نسبت به مدت مشابه سال قبل ۱۱.۱ درصد افزایش ثبت کرده است.

  سال گذشته، در حالی که ۶۷.۶ درصد از گردشگران عمدتا برای «سفر، سرگرمی، فعالیت‌های ورزشی و فرهنگی» از ترکیه دیدن کردند، ۶۷.۴ درصد از شهروندان ترکیه‌ای که در خارج از کشور زندگی می‌کنند نیز برای دیدن اقوام و دوستان خود به ترکیه سفر کردند».

  تنها در سه ماهه گذشته، درآمد گردشگری با ۶.۸ درصد افزایش به ۱۲.۲۷ میلیارد دلار و تعداد بازدیدکنندگان به ۱۲.۴ میلیون نفر رسید که ۴.۱ درصد نسبت به فصل مشابه در سال ۲۰۲۲ افزایش یافته است.

  بیزنس نوشت در سال گذشته تعداد بازدیدکنندگان ترکیه از کشورهای خارجی با ۵۲.۳ درصد افزایش به ۱۱.۰۶ میلیون نفر رسید در حالی که میانگین هزینه سرانه ۶۳۹ دلار بود.

تقریباً یک ماه از شروع سال جاری میلادی گذشته و مردم ترکیه همچنان در برابر بحران اقتصادی قرار دارند. در زمانی که ۱۰ ماه پیش رجب طیب اردوغان برای سومین بار به عنوان رئیس‌جمهور ترکیه انتخاب شد، قول داد که تورم را به سرعت کاهش دهد و تلاش کند که ارزش دلار نسبت به لیر، حتی از ۲۰ لیر پایین‌تر باشد.

اما حالا تنها چند قوروش مانده تا دلار ۳۱ لیره ای شود و تورم نیز پایین نیامده است. در چنین شرایطی است که گرانی بی سابقه مواد غذایی، بسیاری از شهروندان ترکیه را در تنگنا قرار داده و حالا نرخ مواد غذایی و کالاهای اساسی در این کشور، برای توریست های اروپایی بسیار ارزان و برای شهروندان، بسیار گران است.

روزنامه ینی چاغ در عکس و تیتر صفحه نخست، گرانی بی سابقه در بخش مواد غذایی در ترکیه را به آتش سوزی در آشپزخانه تشبیه کرده که مداوماً سوزان تر و داغ تر می شود.

ابراهیم قهوه چی از تحلیلگران اقتصادی ترکیه به این اشاره می کند که با وجود درآمدهای پایین در این کشور، نرخ هزینه های جاری زندگی و به ویژه مواد غذایی، حتی از کشورهای اروپایی هم گران تر است.

او در یک یادداشت تحلیلی، به بررسی دلایل و تبعات گرانی بی سابقه در ترکیه پرداخته و به این سوال جواب می دهد که چرا گرانی در اروپا آزارنده نیست، اما در ترکیه، به یک مرز غیرقابل تحمل رسیده است.

چند روزی است که در بسیاری از شبکه های اجتماعی، پست تحلیلی یکی از اقتصاددانان مشهور ما دست به دست می شود. من در این یادداشت، پست های اینترنتی چند تن از کارشناسان برجسته اقتصادی را با شما به اشتراک می گذارم تا ببینید چرا همه آنها از گرانی مواد خوراکی می نالند.

مرت یلماز در مورد افزایش بی سابقه گرانی مواد غذایی در ترکیه چنین نوشته است: «این روزها، اغلب دوستان و اطرافیانم از هزینه های بالای غذا و نوشیدنی در ترکیه صحبت می کنند. نرخ سنگین فاکتورهای غذا را نمی توان تنها با تکیه بر تورم توجیه کرد. هیچ کس نمی تواند من را متقاعد کند که میانگین قیمت ۷۵ لیره برای اندکی نان دارای تست پنیر چدار، هزینه معقولی است. واقعاً در ترکیه چه خبر است و چرا باید چنین باشد؟ اجازه بدهید به این مشکل چند پاسخ بدهم: من همین سوال را با سعدی اوزون اوغلو در میان گذاشتم. به من چنین پاسخ داد: من در آلمان زندگی می کنم. باور کنید قیمت در آلمان نیز همین است. اما تفاوت در این جاست: سرانه ​​درآمد سالانه در ترکیه تنها ۱۰ هزار دلار است اما این نرخ در آلمان، در حد ۵۰ هزار دلار تعریف شده است!»

البته مساله فقط گرانی مواد نیست و گاهی به نکاتی اشاره می کنند که واقعاً قابل فهم نیست. مثلاً یکی دیگر از تحلیلگران اقتصادی ترکیه به نام گوکخان ایشیکمان نوشته است: «در یک رستوران محلی در بورسا برای یک پُرس کتلت گوشت ۵۷۵ لیره می خواستند. من اندکی حساب و کتاب کردم و دیدم ۱۸۰-۲۰۰ گرم گوشت به کار رفته و دیگر مواد و مخلفات، نهایتاً در حد ۷۰ لیره می ارزد. پرسیدم که این اختلاف قیمت فاحش چه توجیهی دارد؟ پاسخ مبهمی دادند به این شرح: هزینه های جاری و عملیاتی ما افزایش یافته است! در علم اقتصاد، هیچ توضیحی برای این سخنان وجود ندارد.»

یالچین کوچماز هم نوشته است:«ما در کافه Mudanya یک فنجان چای ساده به قیمت ۴۰ لیره نوشیدیم! ببخشید! درباره محلات گرانقیمت بودروم، ببک و جاده بوستان صحبت نمی کنم. این نرخ یک کافه معمولی سنتی به سبک آناتولی است».

در پست طوفان جومرت هم این جملات را دیدم: «لطفاً آنچه را می ‌خواهم بنویسم، به عنوان پز دادن قلمداد نکنید. من مدت ها در لندن زیسته ام و هنوز هم به آنجا می روم. اما قیمت یک وعده غذایی با کیفیت در لندن در حال حاضر تقریباً برابر با استانبول است و این در حالی است که لندن در میان ۱۰ شهر گران دنیا قرار دارد».

آلپ اونال هم نوشته است: «فقط لندن؟ برای شهرهای گرانقیمت اسپانیا هم چنین است. در گذشته می گفتیم به خاطر مالیات، همه چیز گران است. اما حالا حتی محصولات وارداتی از مواد غذایی گرفته تا منسوجات به قیمتی به دست ما می رسد که به مراتب از نرخ یورویی آن گران تر است».