این بازنشستگان به طرح همسان سازی اعتراض کردند!
ابراهیم طاهری‌نیا گفت: در همسان‌سازی مهر ۹۹ همکاران از امتیازاتی مانند سختی کار، نوبت‌کاری، شیفت‌کاری محروم ماندند و ساعتهای آموزش ضمن کار هم برای آن‌ها در نظرگرفته نشد. یکی دیگر از انتقادات به همسان‌سازی این است که همسان‌سازی براساس مدارک تحصیلی بود، مثلا برای دیپلم گروه ۱۲، فوق دیپلم گروه ۱۳، لیسانس گروه ۱۴، فوق لیسانس گروه ۱۵ در نظر گرفته شد و هر کدام اشل حقوقی خاص خود را داشت و فاصله گروه حقوقی هم ۲۵۰ هزار تومان بیشتر نبود. که این کم ارزش‌انگاریِ منزلت تحصیلی همکاران را نشان می‌داد و در کلِ ادارات کشوری مبنا قرار گرفته بود.
در طول یک سال اخیر، بازنشستگان مخابرات در استان‌های مختلف هر هفته به طور سراسری در اعتراض به عدم توجه مسئولان به مطالباتشان تجمع کرده‌اند. مشکلات این بازنشستگان شامل از دست دادن حقوق و مزایا به دلیل اجرای اصل ۴۴ قانون اساسی و واگذاری مخابرات به بخش خصوصی است. این بازنشستگان حدود ۱۰ هزار نفر از بازنشستگان مخابرات را شامل می‌شوند. آن‌ها در تجمعات خود می‌خواهند مطالباتشان مورد توجه قرار گیرد و از نادیده گرفته شدن برخی از مطالباتشان شکایت دارند.
ابراهیم طاهری‌نیا، به نمایندگی از این بازنشستگان، در مورد مسائل بازنشستگان مخابرات ایران و مهم‌ترین مطالبات آن‌ها گفت: ما در واقع بازنشستگان کشوری اصل ۴۴ موسوم به بازنشستگان پس از خصوصی‌سازی شرکت مخابرات ایران هستیم و حدود نیمی از بازنشستگان صندوق بازنشستگی کشوری را شامل می‌شویم. بعد از خصوصی‌سازی سال ۸۸ و همچنین همسان‌سازی سال ۹۹ در حق ما ظلم بسیاری شد، به طوریکه مستمریِ ما امروز بسیار کمتر از حقوق هم‌ردیفان‌مان در صندوق تأمین اجتماعی است.
این فعال بازنشسته گفت: قبل از اینکه توضیحی در موردِ همسان‌سازی بدهم، باید از وضعیت این بازنشستگان بعد از خصوصی‌سازی سال ۸۸ بگویم. در این سال شرکت مخابرات واگذار شد و براساس قوانین خصوصی‌سازی و سیاستهای کلی اصل ۴۴ و تبصره یک ماده ۲۱ قانون مدیریت خدمات کشوری، تصریح شد که کارکنان شرکتهای واگذار شده، حتی اگر در سمت قبلی خود باقی بمانند، باید تابع قانون کار و مقررات تأمین اجتماعی شوند.
وی ادامه داد: همچنین در تبصره ۲ ماده ۳۱ قانون اجرای سیاستهای کلی اصل ۴۴ تصریح شده است که تمام آیتم‌های کسورات و حقوق و مزایا و… همانند بازنشستگان تأمین اجتماعی تعیین شود. اما متأسفانه در جریان خصوصی‌سازی این اتفاق نیفتاد و مخابرات به هیچ کدام از این قوانین عمل نکرد. نه از صندوق بازنشستگیِ کشوری به تأمین اجتماعی منتقل شدیم و نه این دو اصل مهم که برای کارکنان شرکتهای خصوصی‌سازی دیده شده بود، اجرا شد.
طاهری‌نیا در اعتراض به همسان‌سازیِ سال ۹۹ گفت: تا قبل از اجرای همسان‌سازی در مهرماه سال ۹۹، اختلافِ حقوق متناسبی با همکارانِ بازنشسته‌ی صندوق اجتماعی داشتیم. اما بعد از اجرای همسان‌سازی یا همان متناسب‌سازی برای بازنشستگان تأمین اجتماعی – این اختلافِ حقوق به بیش از دو برابر رسید و اجرای همسان‌سازی برای ما چیزی جز بی‌عدالتی نداشت. قرار بود با اجرای همسان‌سازی حقوق بازنشسته به ۹۰درصدِ حقوق شاغل همتراز برسد که نه تنها این اتفاق نیفتاد بلکه همانطور که گفتم مستمریِ ما به کمتر از دو برابر مستمریِ هم‌ردیفان و حقوق شاغلان‌مان رسید.
وی تأکید کرد: این اختلاف فاحش در دریافتی، وضعیتِ ما را به معنای واقعیِ کلمه به زیر خط فقر کشاند و معیشتِ ما را به شدت تضعیف کرد. بازنشستگان هم به صورتِ فردی از دیوان عدالت اداری این موضوع را پیگیری کرده‌اند و همچنین به دنبال اخذِ رأی وحدت رویه‌ی دیوان برای اجرای دو قانون تبصره ۱ ماده ۲۱ قانون مدیریت خدمات کشوری و تبصره ۲ ماده ۳۱ قانون اجرای سیاستهای کلی اصل ۴۴ هستیم.
طاهری‌نیا گفت: مصرانه می‌خواهیم که این دو قانون برای ما اجرا شود. مخابرات در اجرای این قوانین سهل‌انگاری کرده و صندوق بازنشستگی کشوری نیز با هر ترفندی از تمکین خودداری کرده است. حتی زیر بارِ اجرای آرای فردی و قطعی مثبتی که بازنشستگان در رابطه با این دو تبصره گرفته‌اند، نمی‌رود.
این فعال بازنشسته مخابرات ادامه داد: ما در مخابرات چندین گروه حقوقی داریم، گروهی بازنشستگان تأمین اجتماعی هستند، گروهی دیگر بازنشستگان اسفند ۱۴۰۰به بعد، که بر اساس رأی دیوان عدالت اداری، حقوقی نزدیک به حقوق همکاران تأمین اجتماعی می‌گیرند. وضع اینها از ما خیلی بهتر است اما این بازنشستگان نیز با توجه به وضعیتِ حقوقی و کسوراتِ خود شاکی هستند که البته ذی حق هم هستند. گروه دیگر هم ما هستیم که قبل از آبان ۹۸ بازنشست شدیم و هنوز به خواسته‌ی ما رسیدگی نشده است.
طاهری‌نیا تأکید کرد: اگر همان زمان که خصوصی‌سازی انجام شد، آن دو تبصره را در مورد ما به کار می‌برند، در زمان همسان‌سازی این مشکل برای ما به وجود نمی‌آمد. ما باید در جداول صندوق بازنشستگی کشوری به عنوان بازنشستگان اصل ۴۴ شناخته می‌شدیم، نه سایرین. شرکت مخابرات بعد از شرکت نفت پُردرآمدترین شرکت بود. ما در زمان اشتغال خود تابع قانون کار و مقررات تأمین اجتماعی بودیم و احکام ما موجود است. مرخصی‌ها و مناسبات و کسورات ما همه براساس قانون تأمین اجتماعی بود.
وی همچنین اظهار کرد: در همسان‌سازی مهر ۹۹ همکاران از امتیازاتی مانند سختی کار، نوبت‌کاری، شیفت‌کاری محروم ماندند و ساعتهای آموزش ضمن کار هم برای آن‌ها در نظرگرفته نشد. یکی دیگر از انتقادات به همسان‌سازی این است که همسان‌سازی براساس مدارک تحصیلی بود، مثلا برای دیپلم گروه ۱۲، فوق دیپلم گروه ۱۳، لیسانس گروه ۱۴، فوق لیسانس گروه ۱۵ در نظر گرفته شد و هر کدام اشل حقوقی خاص خود را داشت و فاصله گروه حقوقی هم ۲۵۰ هزار تومان بیشتر نبود. که این کم ارزش‌انگاریِ منزلت تحصیلی همکاران را نشان می‌داد و در کلِ ادارات کشوری مبنا قرار گرفته بود.
این بازنشسته افزود: مورد دیگر اینکه بعد از همسان‌سازی تمام گروه‌های تشویقی همکاران حذف شد. مدیریت، سربازی، ارزشیابی، خانواده شهید، همه حذف شد که بعد از چند سال پیگیری، گروه‌های قبلی در زمان خدمت را جایگزین کردند. همانطور که گفتم، برای همسان‌سازی ما را در سایرین در جدول قرار دادند و همسان‌سازی را براساس ۹۰ درصد شاغل در ادارات دیگر انجام دادند، در صورتیکه قبلا گفتیم ما شاغل در یک شرکت فنی بودیم و غیر از اینکه دوران تحصیلی آکادمیک را گذرانده بودیم، دوران آموزش ضمن خدمت بالایی داشتیم که هیچ کدام به عنوان امتیاز درنظر گرفته نشد.
وی افزود: صندوق، جداول ۲۰گانه در نظر گرفته بود و هر کدام از اینها برای گروه‌های شغلی سقف خاصی داشت و این سقف تا جدول ۲۰ بود و بیش از آن را افزایش ندادند. یعنی تیغ همسان‌سازی به گونه‌ای بود که حتی همکاران ما که رأی مثبت از دیوان برای اجرای دو تبصره گرفتند، باز هم نتوانستند وضعیتِ حقوق خود را درست کنند. هر گونه افزایشی در گذار از این فیلترِ حذف کننده‌ی همسان‌سازی حذف می‌شد و صندوق کاری کرد که نتوانند از مزایای افزایش احکام مثبت قطعی استفاده کنند. با وجود اینکه ما پیگیرِ رأی دیوان عدالت هستیم، باز این ترس وجود دارد که صندوق با استناد به این سقف، هیچ‌گونه افزایشی را برنتابد.
طاهری‌نیا گفت: مستمریِ همکارانِ ما که زیرمجموعه‌ی صندوق بازنشستگی تأمین اجتماعی بودند را با ۹۰ درصد شاغل خود در مخابرات همسان‌سازی کردند، اما این اتفاق در مورد ما نیفتاد. با توجه به بند یک ماده ۲۹برنامه هفتم توسعه، باید با شاغل مشابه و همتراز خود در شرکت مخابرات ایران مقایسه می‌شدیم، نه اداراتی مانند بهزیستی و کمیته امداد و سایر ادارات که کار آن‌ها هیچ ارتباطی با کار ما نداشت. ما هم حقوق بیشتری می‌گرفتیم و هم کسورات بیشتری می‌پرداختیم و هم تابع قانون کار بودیم، پس همتراز کردنِ ما با سایر ادارات ظلم در حق ما بود.
این فعال بازنشسته در پایان تأکید کرد: انتظار داریم در همسان‌سازیِ جدید، مسئولان نابرابری و بی‌عدالتی که در همسان‌سازیِ قبلی در حق ما کرده بودند را جبران کنند تا ما هم بتوانیم از مزایای همسان‌سازی حقوق با ۹۰ درصد حقوق شاغل همتراز در شرکت مخابرات بهره‌مند شویم.
ارسال نظر