چرا و چطور به طرح صیانت از فضای مجازی اعتراض کنیم؟

هر کس که طرح را یک بار خوانده باشد می‌داند که این طرح چگونه در مرحله اول کاربران و در مرحله بعد کسب و کارهای کوچک و متوسط و در نهایت همۀ کسب و کارها و اقتصاد و تحول دیجیتال را محدود می‌کند.

هر کس صحبت‌های مدافعان طرح را شنیده باشد می‌داند که با بیان جملات کلی، با سفسطه و مغلطه‌کردن، در تلاش برای دفاع از این طرح هستند و عملاً برای پنهان کردن چیزی تلاش می‌کنند! ما می‌دانیم که اگر این طرح تصویب شود، مصیبتی بزرگ برای مردم و کسب و کارها رخ خواهد داد. می‌‌دانیم که اشکالات این طرح با بازبینی یا اعمال اصلاحات در آن رفع نمی‌شود و عملاً باید به طور کامل تغییر کند و از نو و با لحاظ کردن حقوق مردم و کسب و کارها و در نظر گرفتن منافع کوتاه مدت و بلند مدت تدوین شود. اما، سوال مهم این است که در حال حاضر چگونه می‌توانیم جلوی تصویب و اجرای این طرح را بگیریم؟

پاسخ واضح و شفاف و صریح است: از روش‌های قانونی مانند مخالفت مجلس با تصویب این طرح، بازپس‌گیری طرح، مسکوت ماندن آن و بازنویسی کلی (دوباره نویسی) با مشارکت صنف و خبرگان واقعی. با تلاش می‌توانیم برای متوقف کردن این طرح کاری کنیم. هنوز امید به متوقف کردن این طرح وجود دارد و خوشبختانه الان نشونه‌هایی ازگشایش و تغییر با اعتراضاتی که شکل گرفته‌است، دیده می‌شود. اول، باید به یک نکتۀ مهم توجه کرد. اینکه قانون، بد نیست. این قانون، با این بندها و ماده‌ها، بد است. ما باید قانون داشته باشیم. ما نیاز به امنیت در فضای دیجیتال داریم. ما نیاز به حمایت و صیانت چه از کاربران و چه از کسب و کارها داریم، ما نیاز به اعمال حاکمیت در فضای مجازی داریم. ما نیاز به مقابله با بی‌ قانونی‌ ها و جرایم در فضای سایبری داریم ولی این قانونِ به اصطلاح صیانت یا حمایت از حقوق کاربران در فضای مجازی، با این ماده‌ها و بندها، یا هدفش حمایت یا صیانت نیست یا حداقل نتیجۀ آن، این‌طور که از متن طرح برمی‌آید به جای اینکه به حمایت و صیانت ختم شود، عملاً به محدودیت ختم می‌شود. محدودیت‌های شدید برای ما به عنوان کاربران و شهروندان دنیای دیجیتال، محدودیت‌های شدید و برگشت‌ ناپذیر برای کسب و کارهای ما و محدودیت و نقضِ حقوقی که داریم. پس به آن اعتراض می‌کنیم.

به چه شکلی اعتراض کنیم؟

روش‌های بیان اعتراض و مخالفتی که در این مطلب به آن اشاره می‌شود، به ترتیب اهمیت یا اولویت نیستند. به ترتیب اثرگذاری هم نیستند. راه‌های مختلف اعلام می‌شود تا هر فردی بسته به دسترسی‌هایی که دارد یک یا چند راه را انتخاب کند. این مهم است که تا آنجا که می‌توانیم فقط یک راه را در پیش نگیریم. یعنی اگر یکی از این کارها را انجام دادیم متوقف نشویم. فکر نکنیم که وظیفه‌ خود را در برابر خودمان، حقوقمان و کسب و کارهایمان که در خطر هستند انجام داده‌ایم. همۀ راه‌های ممکن و در دسترس را که معرفی می‌شود انجام بدهید. همچنین، علاوه‌بر فعالیت‌های خودتان، از دیگران هم بخواهید که آن‌ها هم همراهی و اعتراض کنند. از دوستان، از خانواده، از بستگان، از همکارانتان، مدیرانتان، از هر کسی که می‌شناسید و از هر کسی که شما را می‌شناسد بخواهید که همراهی کند.

روش‌های اعتراض به تصویب احتمالی این طرح و پیشگیری از آن:

۱.  با مجلس تماس بگیرید! طرح امروز در مجلس است و یکی از موثر ترین روش‌ها اطلاع دادن این مخالفت به مجلس است. از تمام کشور بدون پیش‌شماره می‌توانید با مرکز ارتباطات مردمی قوه مقننه یعنی شمارۀ 132 تماس بگیرید. چند نکته: از تماس تکراری هم خودداری کنید. یک بار تماس کافی است. تماس بگیرید و پیام بگذارید. در ساعات اداری اپراتور پاسخگوی شماست ولی در ساعات غیر اداری پیام شما ضبط و بعداً در گزارشات درج و اعلام می‌شود. علاوه بر خودتان، از افراد مختلف، از اعضای خانواده، از دوستان و همکارانتان هم بخواهید که تماس بگیرند. در تماس چه بگوییم؟ لازم نیست طولانی صحبت کنید. گفتن این عبارات کافی است: «من با تصویب طرح حمایت از کاربران در فضای مجازی به دلیل اینکه آن را مغایر با حقوق فردی و کسب و کارم می‌دانم مخالفم. این طرح را تصویب نکنید»

۲. پیامک بزنید! به شمارۀ سامانه ارتباطات مردمی مجلس۲۰۰۰۱۳۲ پیامک بزنید. چه متنی را بفرستم؟ متنی مثل این خیلی خوب است: «من با تصویب طرح حمایت از کاربران در فضای مجازی به دلیل اینکه آن را مغایر با حقوق فردی و کسب و کارم می‌دانم مخالفم. این طرح را تصویب نکنید»

۳. در سایت مجلس اعتراض خود را ثبت کنید! کافی است عبارت «ارتباط با مجلس» را در گوگل جستجو کنید. پس از وارد شدن به سایت مجلس در بخش «اعلام نظر درباره طرح‌ها و لوایح»، متن اعتراض خود را در آن ثبت کنید. چه باید بنویسیم؟ عبارتی مثل این: «من با تصویب طرح حمایت از کاربران در فضای مجازی به دلیل اینکه آن را مغایر با حقوق فردی و کسب و کارم می‌دانم مخالفم. این طرح را تصویب نکنید». به همین سادگی. نکتۀ مهم: در تماسی که می‌گیرید، پیامکی که می‌فرستید یا پیامی که در سایت مجلس ثبت می‌کنید، به هیچ وجه توهین نکنید. مودبانه مخالفت خود را با این طرح اعلام کنید. غر هم نزنید. التماس هم نکنید! خیلی جدی و رسمی اعلام کنید که با تصویب و اجرای این طرحِ به اصطلاح صیانت و حمایت از کسب و کارهای مجازی که که زندگی و کسب و کار ما را با مشکل مواجه ‌می‌کند مخالف هستید.

۴. تماس با نمایندگانِ مجلس و دفتر نماینده‌ها! طرح در مجلس است و نمایندگان قرار است آن را بررسی کنند. ارسال پیام و پیامک برای نمایند‌ه‌ها و دفاترشان خیلی موثر است. بسیار از نمایندگان فقط حرف‌های موافقان طرح را شنیده‌اند. بسیاری از آنها نمی‌دانند که مردم با این طرح مخالف هستند. نمی‌دانند که اجرای این طرح تا چه حد می‌تواند به کسب و کار، زندگی و ارتباطات مردمی که به آنها رای داده‌اند و آنها نمایندگی آنها را به عهده دارند لطمه بزند. شاید نمایندگان شهرهای بزرگ مانند تهران در دسترس مردم عادی نباشند، اما نماینده‌های سایر شهرها، مثلاً خلخال، بهار، مراغه، گناوه، چابهار، میاندوآب، لاهیجان، اندیمشک، کبودرآهنگ، اردبیل، اهواز، زاهدان، دزفول، زابل، یاسوج، آبدانان، بوشهر و صدها شهر و روستا و مرکز استان دیگر، در دسترس مردم آن شهر هستند. این نماینده‌ها در دوره‌های بعدی به رای شما نیاز دارند. مخالفت خود را به آن‌ها اعلام کنید و از نمایندگان بخواهید که مخالفت خود را با دادن بیانیه رسمی اعلام کنند. از آنها بخواهید مخالفت خود را در مصاحبه با رسانه‌ها مطرح کنند. به نمایندگان اعلام کنید که آن‌ها را دنبال می‌کنید و از آن‌ها سوال کنید که آیا مخالفت خودشان را رسماً اعلام می‌کنند یا خیر و این موضوع را برای دوره‌های بعدی رای‌گیری لحاظ می‌کنید. برای تمام نمایندگانی که می‌شناسید، برای دفاترشان پیام بفرستید و اعلام کنید که با این طرح مخالف هستید. تاکید می‌کنم اهمیت شهرهای کوچک و متوسط در این موضوع خیلی زیاد است. تلفن نماینده شهرتان و دفترشان را با جستجو یا با پیگیری از دوست و آشنا می‌توانید دریافت کنید و به دیگران هم اطلاع بدید. در گروه‌های شهری و منطقه‌ای که عضو هستید اطلاعات تماس نمایندگان و دفاترشان را با دیگران هم به اشتراک بگذارید. ضمناً، از نماینده‌هایی که با طرح مخالفت کرده‌اند حمایت کنید. تماس بگیرد، به آنها پیام بدهید و تشکر کنید. موافقان و طراحان طرح به این نماینده‌ها فشار می‌آورند که موافق طرح شوند. شما هم از آنها حمایت کنید و تشکر کنید که دلگرم شوند.

۵. به رییس‌جمهور اطلاع بدهید! رییس جمهور بعدی و قانونی ما آقای رئیسی است. بدون توجه به اینکه چه کسی در انتخابات رای داده و چه کسی رای نداده است، بدون توجه به اینکه چه کسی با آقای رییسی موافق است و چه کسی موافق نیست، امروز آقای رییسی، رییس‌جمهور کشور ما است. ایشان را در پست‌های اعتراضی خودتان و همینطور پست‌های اعتراضی دیگران منشن کنید و پست‌های اعتراضی خودتان و دیگران را برایشان ارسال کنید. آی‌دی آقای رییسی در اینستاگرام را دارید. بگذارید به اطلاع ایشان هم برسد که چه حجمی از مردم مخالف این طرح هستند. موافقین و طراحان این طرح، شانس و فرصت حضور در کنار ایشان را دارند و می‌توانند درگوشی با ایشان صحبت کنند. اما مخالفین این طرح، فقط همین ابزارهای موجود را دارند. از این ابزارهای موجود برای مطلع کردن ایشان از حجم مخالفت‌ها استفاده کنیم.

۶. همراهی اتحادیه‌ها، انجمن‌ها، نهادهای صنفی! این‌ها خیلی مهم و تاثیرگذار هستند. خیلی از ما جواز کسب داریم. از اتحادیه لوازم یدکی تا اتحادیۀ طباخان، از اتحادیه خرازان تا اتحادیه فروشندگان پوشاک. ما در ایران حدود ۴ هزار اتحادیه کشوری و شهری و استانی داریم. وظیفه اتحادیه‌ها صرفا اعطای جواز نیست بلکه وظیفه دارند تا در برابر تهدیدهایی که قوانین اشتباه ایجاد می‌کنند موضع بگیرند و از منافع صنف حمایت کنند. با دفتر اتحادیه، رییس اتحادیه، نایب رییس اتحادیه، اعضای هیات مدیره اتحادیه‌ صنف خود تماس بگیرید. به اعضای خانواده خود، دوستان، مدیران، کارفرماهای خود که مغازه، کسب و کار، شرکت و یا کسب و کار رسمی دارن و قطعاً از اتحادیه مربوط به خود جواز کسب گرفتند اعلام کنید که با آن‌ها تماس بگیرند و از اتحادیه و انجمن‌ها و نهادهای صنفی که عضو هستن بخواهند که در برابر این قانون موضع بگیرند و موضع رسمی خود را اعلام کنند و در سایت خودشان و رسانه‌ها منتشر کنند. بیانیه‌هایی که اتحادیه‌ها صادر می‌کنند خیلی اثرگذار است.

۷. خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری رسمی! تماس با خبرگزاری‌ ها، سایت‌ های خبری و رسانه‌ ها، خبرگزاری مجلس، تابناک، عصر ایران، فارس، مهر، تسنیم، گسترش نیوز و سایر خبرگزاری‌ها حتی سایت‌های خبری تخصصی و رسانه‌های صنفی و صنعتی که اخبار صنعت شما را منتشر می‌کنند بسیار مهم هستند. با آنها تماس بگیرید و از آن‌ها بخواهید که درباره مشکلات این طرح مطلب بگذارند و اعلام کنید که باید به وظیفۀ رسانه‌ای و به وظیفۀ انسانی خود عمل کنند. برای یافتن راه‌های تماس با خبرگزاری‌ها، تلفن و ایمیل آن‌ها به وب سایتشان مراجعه کنید. آی‌دی آن‌ها در شبکه‌های اجتماعی را مانند توییتر و اینستاگرام سرچ کنید. در توییتر، در اینستاگرام، هر شبکه اجتماعی که اکانت دارند، آن‌ها را زیر پست‌های اعتراضی خودتان و دیگران منشن کنید، به آن‌ها یادآوری کنید که باید به وظیفۀ رسانه‌ای، انسانی و اجتماعی خودشان عمل کنند.

۸. اعتراض شخصی! راه بعدی و شاید حتی مهمتر از خیلی از روش‌های دیگر، اعتراضِ شخصی است، هر کدام از ما یک رسانه‌ هستیم و همه ما حداقل یک صفحۀ اینستاگرامی، حساب توییتر یا لینکدین داریم. ممکن است صفحه‌شما شخصی باشد و یا تعداد دنبال کننده‌های پایینی داشته باشید اما تک‌تک ما مهم‌تر از خیلی از اینفلوئنسرهای میلیونی هستیم. تفاوت دنبال‌کننده‌های کم با فالورهای میلیونی در این است که این افراد که ما را دنبال می‌کنند، ما را شخصاً می‌شناسند و به ما اعتماد دارند، حرف ما را گوش می‌کنند و به ما توجه مستقیم دارند.پست بگذارید. استوری کنید. نکتۀ مهم این است که یک بار کافی نیست. فکر نکنید با یک استوری یا یک پست اتفاقی می‌افتد، تکرار در این فرآیند بسیار مهم است. در پست‌ها و استوری‌ها و توییت‌ها اصلا بی‌ادبی نکنید، غر نزنید، محکم و با ادبیات درست، به اجرای این طرح که تبعات آن هم زندگی و هم کسب و کار همۀ ما تحت تاثیر می‌گذارد اعتراض کنید. طرح‌های آماده بسیاری هم وجود دارد که می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. ضمناً، پست‌های اعتراضی بقیه، ویدئوها و طرح‌های بقیه را هم منتشر کنید. هر پستی هم که می‌گذارید، رییس‌جمهور، نماینده‌ها، رسانه‌ها و اینفلوئنسرهایی که می‌شناسید، به خصوص آن‌هایی که همراهی نکردند را منشن کنید و دعوت کنید که اعتراض کنند.

۹. اعتراض در گروه‌ها! راه بعدی، همراه کردن هم‌ گروهی‌ها است. هر کدام از ما در گروه‌های واتس‌اپی و گروه‌ها تلگرامی مختلفی عضو هستیم. گروه‌های خانوادگی، گروه‌های دوستان، گروه‌های همکاران، گروه‌های متخصصان و غیره. هر جا که هستید از بقیه بخواهید که همراهی کنند. به دیگران هم اعلام کنید که اعتراض کنند و این راه‌های اعتراضی را با آن‌ها در گروه‌ها به اشتراک بگذارید. از آن‌ها بخواهید که طرح را بخوانند. طراحان طرح، چند نسخه از آن را در زمان‌های مختلف منتشر کردند و حالا مدام اعلام می‌کنند که مخالفان طرح اصلی را نخواندند و مخالفت می‌کنند. طرح اصلی در خبرگزاری مهر،26 تیر ساعت 20:54، منتشر شده و طرح اصلاح شده ۳۷ ماده دارد، طرح‌های قدیمی ۳۴ ماده بودند. از همه بخواهید که اصل طرح را بخوانند. فایل طرح را درگروه‌ها بفرستید و از افراد بخواهید که آن را بخوانند، ماده ۱۷ را بخوانند، ماده‌های مختلف را بخوانند تا متوجه شوند که چه بلایی سر اینترنت و ابزارهای کاربردی از جمله شبکه‌های اجتماعی و بقیۀ ابزارها و ارتباطات ما خواهد آمد. از هم‌گروهی‌ها بخواهید که با این روش‌های اعتراضی که گفته شد همراهی کنند و همراه شوند.

۱۰. حمایت کنید! از کسانی که پست اعتراضی می‌گذارند حمایت کنید. کسانی که با تصویب و اجرای این طرح موافق هستند رسانه‌های رسمی مثل رادیو و تلوزیون را دراختیار دارند. آنها در رسانه‌های رسمی دائماً اعلام می‌کنند که اشتباه می‌کنید و این تصمیم گرفته شده است. موافقین حتی بعضی وقت‌ها تهدید هم می‌کنند! حالا باید چه کار کنیم؟ هر پست اعتراضی که می‌بینید را حمایت کنید. اصلا روی پست‌های حامیان طرح وقت نگذارید و سعی نکنید آنها متوجه اشتباهشان کنید. برای موافقین طرح کامنت نگذارید چرا که کسی که خواب است را می‌توان بیدار کرد ولی کسی که خودش را به خواب زده‌است، کسی که بَردۀ منافع شخصی و گروهی خود است، کسی که چشم‌هایش را بسته، کسی که نفع مردم و آیندۀ اینترنت و کسب و کار مردم برایش مهم نیست را نمی‌توانیم بیدار کنیم. فقط روی پست‌های اعتراضی تمرکز کنید، آن‌ها را لایک کنید، برایشان کامنت بگذارید و اعلام کنید که از این اعتراض‌ها حمایت می‌کنید. این خیلی مهم است که از اعتراض یکدیگر حمایت کنیم. رسما و با کامنت گذاشتن زیر پست‌های اعتراضی حمایت کنید. پست‌های افراد را استوری کنید. توییت‌های آن‌ها را ریتوییت کنید. حواسمان باشد، پست‌های اهانت‌آمیز یا توهین‌آمیز، پست‌های اعتراضی نیستند. تنها پست‌هایی که مودبانه و منطقی اعتراض می‌کنند را با لایک کردن، کامنت گذاشتن و استوری کردن و بازنشر، حمایت کنید و همراهی کنید.

۱۱. مواظب اخبار دروغ باشید! یک نکته مهم: اشتباه نکنید! اتاق فکرِ این طرح، خیلی فعال و در حال تلاش است تا با انتشار اخبار دروغ، ما را دلسرد کند یا امید واهی ایجاد کند. حواسمان باشد که این اتاق فکر، دروغ‌های زیادی را برای دلسرد کردن ما منتشر می‌کند. فریب نخوریم و با آن‌ها همراه نشویم. دروغِ استارلینک و اینترنت ماهواره‌‌ای را این اتاق فکر منتشر کرد و خیلی از افراد هم ناآگاهانه آن را منتشرکردند. در واقع قصد دارند که این حس را به ما منتقل کنند که «خوب، خدا رو شکر، شما قانون خودتان را تصویب کنید، ما هم اینترنت ماهواره‌ای خودمان را داریم!» در حالی که خبری از اینترنت ماهواره‌ای نیست و اگر هم در چند سال آینده در دسترس باشد، اگر هم مشکلات قانونی و حقوقی و فنی آن حل شود، هزینۀ آن قابل پرداخت برای همه نیست. فریب خبرها را نخورید. ممکن است اعلام کنند که در حال اصلاح طرح هستیم و طرح را تغییر می‌دهیم ولی تا وقتی که نهایی و این طرح از دستور کار مجلس خارج نشده است، خطر تصویب آن هست. تا آخر، باید به این مسیر و اعتراض به آن ادامه دهیم تا رسماً اعلام شود که این طرحِ پر از اشکال و ابهام کنار گذاشته شود.

۱۲.اینفلوئنسرها: موضوع مهم دیگر اینفلوئنسرها هستند. اینفلوئنسرها خیلی مهم هستند و متاسفانه تعداد زیادی از اینفلوئنسرها تا به حال همراهی نکرده‌اند. بعضی ازآن‌ها از ترس همراهی نکردند، کسی چه می‌داند، شاید تماس‌هایی با آنها گرفته‌شده باشد یا پیام‌هایی برایشان ارسال شده باشد. برخی از آنها هم ممکن است تطمیع شده باشند، کسی چه می‌داند، شاید با بعضی‌ از آن‌ها تماس‌هایی گرفته شده باشد و پیشنهاداتی به آنها داده شده باشد مبنی بر اینکه بعد از تصویب و اجرایی شدن این طرح و جایگزین شدن نمونه داخلی، تسهیلاتی مثلا فالوئر زیاد رایگان قائل می‌شوند. البته بعضی‌ها هم شاید عافیت طلب باشند. شاید هم برخی می‌خواهد از این آخرین‌روزهای امکان استفاده از این‌ابزارها استفاده کنند و آخرین کره‌های این آب را بکشند! بعضی ها هم که کلاً بی‌تفاوت هستند. از نظر آنها، ابزارهای فعلی نشد، سایر ابزارها هستند و بالاخره مردم هم از آن استقبال می‌کنند. متاسفانه این افراد فقط به منافع خودشان و درآمدی که همین حالا دارند و احتمالاً بعداً هم خواهند داشت فکر می‌کنند. آنها اهمیتی به مخاطبانشان نمی‌دهند. «مخاطب» برای آن‌ها فقط یک عدد است: تعداد فالوئر. همین! و این عدد، فقط برای این خوب است که قیمت استوری‌ها و تبلیغ‌ها را بالا ببرند. به هر اینفلوئنسری که دنبال می‌کنید پیام بدهید. از آن‌ها بخواهید نه یک بار، نه در لفافه، هر روز پست و استوری بگذارند و شفاف اعلام موضع کنند. به آن‌ها بگید که آن‌ها انتظار دارید، زیر پست‌های اعتراضی، منشنشان کنید و کامنت بگذارید و از آن‌ها دعوت کنید و بخواهید که آن‌ها هم اعتراض کنند. ضمناً، همیشه ادب را رعایت کنید. متاسفانه گاهی بی‌ادبی و گستاخی را با اعتراض اشتباه می‌گیریم یا گاهی با التماس از آن‌ها درخواست همراهی می‌کنیم. نه! با ادبیات درست، جدی، صریح بخواهیم که اعتراض کنند، ولی بی‌ادبی و توهین یا التماس نکنیم. از اینفلوئنسرهایی هم که با طرح مخالفت می‌کنند تشکر کنید. به آنها پیام بدهید تا دلگرم شوند و از آنها بخواهید که ادامه بدهند.

۱۳. نخبگان را دریابید! اساتید دانشگاه، آدم‌های شناخته‌شدۀ علمی، ادبی، فرهنگی، هنری، انجمن‌های و گروه‌های علمی و تخصصی و دانشجویی که عضو هستیم، رسانه‌های دانشجویی، خیلی مهم هستند. یک جامعۀ چند میلیون نفری داریم که باید به اتفاقات جامعه و خطراتی که پیش روی ماست حساس باشند. به همه پیام بدهیم و بخواهیم که موضع رسمی بگیرند و این موضع را اعلام کنند.

۱۴. لینکدین چرا خاموش است؟ جامعۀ متخصصین در لینکدین خیلی اهمیت دارند. دلیل اهمیت لینکدین، حضور جامعه متخصصین در آن است. توقع این است که در لینکدین این همراهی و اعتراض را بیشتر ببینیم. توقع از متخصصین واقعاً بیشتر است. پست‌های اعتراضی را Share کنید. زیر آنها کامنت بگذارید. لایک کنید. دقت کنید که با موافقین طرح اصلا بحث نکنید. آنها می‌دانند چرا دفاع می‌کنند. منافع آنها در محدود کردن اینترنت است. آنها را نمی‌توانید همراه کنید. وقت روی آنها نگذارید. اصلاح نمی‌شوند! فقط با مخالفین طرح همراهی کنید و با این همراهی، با این لایک‌ها و کامنت‌ها کاری کنید که پست‌های مخالفین بیشتر و بیشتر دیده شود. خودتان هم در لینکدین پست بگذارید و مخالفت خودتان با این طرح کسب و کار برانداز و محدود کنندۀ حقوق فردی ابراز کنید. به یک بار پست کردن هم اکتفا نکنید. این کار را ادامه بدهید.

تولید محتوا! آن‌هایی که توان تولید محتوا دارند، گرافیست‌ها، طراح‌ها، تدوین‌گرها، محتوا تولید کنند، ویدئو تولید کنند و طرح بزنند، ضمناً یادمان باشد که این یک مشارکت جمعی است و برای اینکه محتوای ما وایرال شود بهتر است که اگر اسممان را در طرح یا ویدئویمان می‌آوریم، طوری باشد که کل محتوا را تحت تاثیر نگذارد و حالت تبلیغاتی به خود نگیرد. به این ترتیب احتمال وایرال شدن، دست به دست شدن و استفاده از آن توسط دیگران بالاتر می‌رود. ویدئو یا طرحی که بالا، پایین، چپ، راست، اول یا آخر آن دائماً اسم ما یا شرکتمان درج شده باشد، عملاً حالت تبلیغاتی پیدا می‌کند و امکان وایرال شدن پیدا نمی‌کند. جای لوگو و اسم برند ما، در بیانیۀ رسمی ما است. این را فراموش نکنیم.

۱۶. صاحبان سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها! چه کم بازدید و کم نصب و چه پر بازدید و با نصب بالا. یک راه بسیار مهم دیگر این است که آنهایی که سایت یا اپلیکیشن دارند، یک پاپ‌آپ یا نوار (ریبون) در سایت یا اپلیکیشن بگذارند. الان ده‌ها سایت این کار را انجام داده‌اند. برای اگاه کردن مخاطبان از تبعات این طرح،، این یک روش بسیار مهم و تاثیر گذار است. کد این ریبون موجود است. افزونه و پلاگین آن هم طراحی و منتشر شده است. یه نوار ساده یا یه پیام روی صفحه می‌آید و به مخاطبان می‌گوید که چه خبر است. یه دکمه هم برای ثبت اعتراض در فرم کارزار یا لینک به صفحه‌ای که بیانیه رسمی شرکت را منتشر کرده بسیار عالی خواهد بود. به این ترتیب، همه مخاطبان سایت یا کاربران اپلیکیشن می‌بینند که مدیران و صاحبان این سایت یا اپلیکیشن، با تصویب این طرح مخالف است.

۱۷. کارزار را امضاء کنید! یک راه دیگر، امضای کارزار مخالفت با این طرح در سایت کارزار است. یه اعتراض رسمی در سایت کارزار وجود دارد. Karzar.net/internet. یا در گوگل جستجو کنید: «کارزار اعتراض به طرح صیانت». کارزار را امضاء کنید و مهم‌تر از آن، از دوستان و بستگان و آشنایان و همکاران هم بخواهید که کارزار را امضاء کنند. تا این لحظه نزدیک به یک میلیون نفر امضاء کرده‌اند.

۱۸. اطلاع‌رسانی در لایوها، وبینارها و کلاس‌های آنلاین! یه راه دیگر برای اعتراض این است که آنهایی که همین حالا برای موضوعات مختلف لایو، وبینار یا کلاس آنلاین دارند، در لایو‌ها، وبینارها و کلاس‌های آنلاینی که برگزار می‌کنند، حتماً به این طرح و عواقب نگران کنندۀ آن هم اشاره کنند و از مخاطبان بخواهند که نسبت به این طرح آگاه بشوند و اعتراض کنند.

چند نکتۀ پایانی

تا اینجا سعی شد بعضی از راه‌هایی که برای اعتراض مدنی به این طرح که عواقب بسیار بدی برای کسب و کارهای ما، برای حق استفادۀ آزادانه از اینترنت دارد با شما مطرح شود. این‌ها موارد از توییتر، تلگرام، سایت‌ها و صحبت با دوستان به صورت پراکنده گردآوری شده است و قطعاً کامل نیست. موارد جدید به این لیست اضافه خواهد شد. تکرار این نکته اهمیت دارد که فراموش نکنیم: دغدغه‌هایی مثل امنیت در فضای دیجیتال، دغدغه‌های درستی هستند. تکرار و تاکید می‌شود که قطعاً وجود قانون برای نظام‌مند کردن فضای کسب و کار و زندگی در فضای دیجیتال اهمیت دارد. اما، با این قانون به این اهداف نمی‌رسیم. با این ماده‌ها و بندها فقط محدودیت در انتظار ما است.

یک هشدار: به یک موضوع مهم هم باید اشاره شود. بعضی‌ها را دیده‌ایم که به بهانۀ مخالفت با این طرح، به کسب و کارهای اینترنتی، استارتاپ‌ها و ابزارهای دیجیتال داخلی حمله می‌کنند. اشتباه نکنیم. ما باید از محصولات داخلی خودمان حمایت کنیم. ما از اپلیکیشن‌ها و سایت‌های داخلی استفاده می‌کنیم. ولی این استفاده، به زور و با حذف نمونه‌های خارجی نباید باشد. سایت‌ها، اپلیکیشن‌ها و خدمات کاربردی اینترنتی داخلی، باید آنقدر خوب باشند که ما مردم خودمان بیایم و از آنها استفاده کنیم. آنها باید تلاش کنند اعتماد ما را جلب کنند. تعداد زیادی از این استارت‌آپ‌ها توانسته‌اند این کار را انجام دهند. حتی بدون حمایت دولتی! با بستن و کند کردن ابزارهای خارجی‌ و تلاش برای مجبور کردن مردم به استفاده از ابزارهای داخلی، عملاً نتیجۀ معکوس می‌گیریم و اعتماد مردم و مخاطبان به ابزارهای ایرانی کمتر می‌شود. مگر ماجرای بستن تلگرام و حمایت‌ها از پیام‌رسان‌های داخلی را فراموش کردیم؟ بنابراین اولاً، از حمله به کسب و کارهای اینترنتی دست بردارید. دوماً، فراموش نکنیم که کسب و کارهای اینترنتی با این طرح مخالفت کردند. بیانیه ۴۸ کسب و کار اینترنتی بزرگ ایران در مخالفت با این طرح که از همون ابتدا اعلام کردند را بخونید. خیلی از کسب و کارهای اینترنتی هم که اسمشان در آن بیانیه نیست به دلیل این است که از تنظیم این بیانیه مطلع نشدند وگرنه حتما امضاء می‌کردند. خیلی از کسب و کارها و استارتاپ‌ها هم خودشان بیاینه‌های رسمی دادند. چه به صورت رسمی و از طریق روابط عمومی و چه از طریق بالاترین سطح مدیران عامل و مدیران اجرایی.

فراموش نکنیم! فراموش نکنیم که خیلی از کسانی که منافعی در تصویب و اجرای این طرح دارند سعی می‌کنند چند دستگی ایجاد کنند. الان وقت متحد شدن و مخالفت با این طرح است. حتی این شک وجود دارد که بعضی از این حملاتی که به استارتاپ‌های ایرانی و داخلی شده کارِ گروه‌های منفعت طلبی باشد که از بیانیه‌ها و مخالفت‌های استارتاپ‌های ایرانی با این طرح ناراحت شده‌اند. بازیچۀ دست فرصت‌طلب‌های حامی تصویب و اجرای این طرح نشویم.

ادامه دهیم! این طرح در سکوت و بدون اطلاع صنف، متخصصین و فعالین حوزه دیجیتال آماده شد. کلی کار هم قبلاً انجام شده که اینجا جای باز کردنش نیست. مدت‌ها در حال آماده کردن زیرساخت‌ها برای اجرایی کردن این طرح بودن. مشخصاً به نظر می‌رسه طرح اولیه، از حدود سال ۹۶ مطرح شده باشد. از اواخر ۱۳۹۸ به شکل جدی روی آماده شدن برای اجرایی کردن این طرح کار شده است. طرح به شکل‌های مختلف و با عناوین مختلف مطرح شده است. در همین یک سال اخیر، در زمستان ۹۹ و بهار ۱۴۰۰ برای مجلس رفته و هر بار به دلیلی، متوقف شده است. اوایل تیر ۱۴۰۰ دوباره به مجلس رفته و سریعاً در دستور کار قرار گرفته و با رای‌گیری در مجلس پس از یک جلسه غیر علنی به کمیسیون ترکیبی ارجاع شده است. با مطرح شدن طرح، نظام صنفی رایانه متوجه می‌شود و بیانیه می‌دهد. افراد مختلف هم متوجه ماجرا شده، اعتراض شروع می‌شود. اعتراض که شروع شد از بعضی از فعالین صنفی برای حضور در مرکز پژوهش‌های مجلس دعوت شد. مخالفین در جلسات اعلام کردند که چرا با این طرح مخالف هستند. بیش از ۵۰ ایراد به این طرح مطرح شد. یک اصلاح جزئی در برخی بندها اتفاق افتاد و با اعلام اینکه اصلاحات را انجام داده‌اند در مجلس، رای به اصل ۸۵ شدن طرح را گرفتند. نکتۀ مهم هم استفاده از اصل ۸۵ قانون اساسی را در جریان هستید. در یک جلسه غیر علنی نماینده‌ها توجیه می‌شوند و در نتیجه، طرح به جای اینکه در صحن و جلسات علنی مجلس مطرح و بررسی شود، در یک کمیسیون ترکیبی (هدف اولیه، کمیسیون فرهنگی بوده) مورد بررسی قرار می‌گیرد و بعد برای تصویب به شورای نگهبان می‌رود و بعد هم ابلاغ و اجرا می‌شود. توجیه این است که به این ترتیب طرح سر فرصت کارشناسی می‌شود. اولین فرار قانونی هم دقیقاً همین‌جا است. این طرح در ابتدا قرار بود در کمیسیون فرهنگی (که به کمیسیون ترکیبی تغییر کرد) بررسی شود. اصولاً در این مدل، احتمال اینکه طرح به همین شکل و یا نهایتاً با یک سری اصلاحات کوچک و جزئی (برای اعلام اینکه بگویند نظرات مخالف هم اعمال شده) بسیار بالا است. مدافعان می‌گویند به این تریتب قانون تصویب نشده و به صورت آزمایشی 3 تا 5 ساله اجرا می‌شود ولی نمی‌گویند چه کسی در طول این اجرای آزمایشی 3 تا 5 ساله پاسخ کسب و کارهای از بین رفته و شکم‌های گرسنۀ کسانی که الان از اینترنت درآمد دارند را خواهد داد. نمی‌گویند چه کسی پاسخ نان‌های آجر شده را می‌دهد. نمی‌گویند اگر بعد از سه، چهار یا پنج سال فهمیدیم اشتباه شده چه کسی خسارت‌های ایجاد شده را جبران خواهد کرد. ضمن اینکه برخی از مواد این طرح، اصولاً اجرای آزمایشی و غیر آزمایشی ندارد. راه بی بازگشت است و اصولا دیگر نمی‌توان به عقب برگشت. مدافعان می‌گویند این طرح آمده است که از حقوق کاربران صیانت کند ولی نمی‌گویند مواد و بندهای متعدد این طرح، از جمله ماده ۱۲، ماده ۱۷، ماده ۲۷، ماده۲۵ ، ماده ۲۸ و کلی ماده و بند و جزء دیگر این طرح، دقیقاً چگونه قرار است که از حقوق کاربران صیانت یا حمایت کند؟ ایرادات بسیاری در این طرح وجود دارد که باعث می‌شود حتی بعضی از نمایندگان آگاه مجلس هم اعلام کنند که امیدی به اصلاح این طرح نیست. مدافعان دائماً دست روی چند بند و مادۀ خوب این طرح می‌گذارند. بله! یه سری بند و مادۀ خوب در این طرح آورده شده که در واقع برای توجیه طرح و پاسخ به منتقدها از آن استفاده شود. ولی به مشکلات اساسی طرح که عملاً محدودکنندۀ اینترنت، مردم و کسب و کارهاست اشاره نمی‌شود. نظام صنفی رایانه، انجمن صنفی کسب و کارهای اینترنتی و تا آنجا که اطلاع داریم، احتمالاً اتحادیه کسب و کارهای فضای مجازی مخالف این طرح هستند و پیشنهادشان این است که این طرح کلا کنار گذاشته شود در پاسخ به دغدغه‌هایی که وجود دارد، به صورت اصولی و با حضور متخصصین و در جلسات علنی، طرح جدیدی با در نظر گرفتن دغدغه‌های حاکمیت و البته با لحاظ کردن معیشت و حقوق مردم و کسب و کارها و لحاظ کردن شرایط موجود تدوین شود. خطری که امروز وجود دارد این است که دولت جدید در راه است و ممکن است در شلوغیِ جلسات بررسی وزراء و رای اعتماد، طرح آهسته و آرام، برای تصویب برود و تمام. البته، یک امید هم وجود دارد که نماینده‌ها طرح بازپس‌گیری یا مسکوت موندن طرح رو بدهند که بسیار عالی است. این اعتراض‌ها هم به همین امید انجام می‌شود. یعنی الان همزمان، هم خطر و هشدار وجود دارد و هم امید. اینکه «امید» پیروز می‌شود یا «خطر» اجرایی، بستگی به ما دارد. اگر دست به دست هم دهیم و همین راهکارهایی که به آنها اشاره شد را عمل کنیم، امید هست. اگر ساکت بشینیم یا کار را تمام شده فرض کنیم، عملاً آن خطر جدی‌تر می‌شود. نتیجه نهایی، بستگی به ما و همراهی ما دارد. امیدوارم همراه باشیم. به امید روزهای خوب.