خواص دنیای اسلام افکار عمومی را هدایت کنند

 همزمان با عید بزرگ میلاد باسعادت پیامبر اعظم(ص) و امام صادق(ع)، سران قوا، جمعی از مسئولان نظام و میهمانان شرکت‌کننده در سی‌وششمین کنفرانس بین‌المللی وحدت اسلامی، صبح امروز (جمعه) با حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.

رهبر انقلاب در سخنانی فرمودند: شخصیت رسول اکرم شخصیت منحصر به فردی در همه‌ عالم وجود است. نشانه‌های عظمت حق تعالی را در همه‌ دوران زندگی آن بزرگوار می‌شود دید، حتی در هنگام ولادت. ما امروز  را به عنوان مولود پیغمبر عید گرفتیم و جشن گرفتیم، حتی در روز ولادت آن بزرگوار هم نشانه‌ها و آثار برکات الهی که منشأ اصلی‌اش همان نقطه‌ اوج است یعنی بعثت، انسان مشاهده می‌کند.  آثار توحید را و نشانه‌های عملی توحید را انسان در روز ولادت هم می‌بیند. از داخل کعبه که بتها در آنجا سرنگون می‌شوند تا برخورد با بت‌های طاغوتی، طاغوت‌های بزرگ بشری آن روز، فلان دریاچه‌ مقدس خشک می‌شود، فلان آتشکده‌ به اصطلاح مقدس خاموش می‌شود، کنگره‌های طاق کسری فرو می‌ریزد، این حوادث رخ میدهد.

ایشان فرمودند:‌  لذا روز ولادت یک روز معمولی نیست، روز بسیار مهمی است، روز بسیار بزرگی است. ما این روز را عید می‌گیریم به این مناسبت. نکته‌ اساسی این است که عید گرفتن فقط جشن و ماندگاری و یادبود و این چیزها نیست. عید گرفتن برای درس گرفتن است. برای الگو قرار دادن پیغمبر اکرم است.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در ادامه فرمودند: یکی از درس‌های زندگی و ولادت پیامبر(ص) این است که فرمود: «لَقَدْ جَاءَکُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَّحِیمٌ» من روی این مسئله‌ عزیزٌ علیه ما عنتم می‌خواهم تکیه کنم. شما که رنج می‌کشید، پیغمبر رنج می‌کشد. بلاشک این مخصوص به مسلمان معاصر پیغمبر نیست، خطاب به عموم مؤمنین در طول تاریخ است، یعنی اگر امروز مسلمان‌ها در فلسطین و میانمار و... رنج می‌کشند، بدانند این رنج روح مطهر پیغمبر را به رنج و زحمت در می‌آورد؛ در نقطه‌ مقابل، وضع دشمنان است که از رنج شما خوشحال میشوند. طبعاً وقتی یک چنین حالتی دارد آن جبهه سعی میکند شما را به سمت سختی و بدبختی پیش ببرد. خب حالا این رنج‌های امت اسلامی در زمان کنونی ناشی از چیست؟  یکی از مهمترین عوامل تفرّق مسلمین است: از هم جداییم، متفرقیم، وقتی که متفرق هستیم وقتی خیرخواه هم نیستیم، وقتی گاهی حتی بدخواه همدیگر هستیم؛ خب نتیجه همین است. اینجا هم باز قرآن صریح است: وقتی تنازع کردید فشل بوجود می‌آید. فشل یعنی سستی. اختلاف که پیدا کردید قهراً خاک ‌نشین  و ذلیل می‌شوید و قهراً وسیله‌ تسلط دیگران بر خودتان را فراهم میکنید. این طور است. نتیجه  تفرّق این است.

ایشان فرمودند: باید برویم به سمت عملی شدن هفته وحدت. حالا وحدت یعنی چه؟ مراد از وحدت قطعاً وحدت مذهبی نیست؛ یعنی اینکه این به مذهب آن دربیاید، آن به مذهب این دربیاید؛ نه، این قطعاً مراد نیست. وحدت جغرافیایی هم نیست، مثل آن چیزی که در دهه‌های شصت میلادی و هفتاد میلادی، بعضی کشورهای عربی با هم اتحاد پیدا کردند و اعلام کردند که یکی هستند، که نشد و نمی‌شود و امکان هم ندارد. مراد از وحدت، وحدت در حفظ منافع امت اسلامی است. اول تشخیص بدهیم منافع امت اسلامی کجاست و در چیست؛ بعد در این زمینه ملت‌ها با هم توافق کنند، ببینند امت اسلامی امروز به چه احتیاج دارد، با که باید دشمنی کرد، با که باید دوستی کرد و چه جوری دوستی کرد، این جهت‌گیری‌ها را در ضمن گفتگوها و مذاکرات، به توافق برسند، در این جهت حرکت کنند. مراد این است: اشتراک عمل در برابر نقشه‌های استکبار.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای فرمودند: امروز روز به روز بیشتر واضح می‌شود که نقشه‌ سیاسی دنیا در حال تغییر است. آن مسئله‌ یک قطبی بودن و زورگویی کردن یک قدرت یا دو قدرت بر کشورها و ملتها مشروعیت خودش را از دست داده، یعنی ملتها بیدار شدند. نظام تک قطبی مطرود شده است، به تدریج دارد مطرودتر می‌شود. نظام تک قطبی یعنی چه؟ یعنی اینکه مثلاً فرض کنید آمریکا بنشیند برای عراق یا برای سوریه یا برای ایران یا برای لبنان یا برای فلان طراحی کند: «باید این کار را بکنید، باید این بشود، باید این نشود» گاهی بگوید، گاهی هم نگوید، اما عمل کند. امروز این جوری است. طراحی می‌کنند برای کشورها و بسیج می‌کنند نیروهایشان را. خب نقشه دارند. استکبار نقشه دارد. تدریجاً این حالت تسلطی که استکبار جهانی بر کشورها و بر ملت‌ها و بر مناطق گوناگون داشته، دارد تغییر می‌کند، درست مثل تغییری که در دوران نهضت‌های ضد استعماری در نیمه‌ دوم قرن بیست اتفاق افتاد که پشت سر هم کشورها قیام کردند در میانه‌ قرن بیست علیه استعمار مستقیم.

ایشان فرمودند: خب امت اسلامی در این دنیای جدید جایگاهش کجاست؟ ما امّت اسلامی، ما کشورهای اسلامی و ملّت‌های اسلامی می‌توانیم در دنیای جدیدی که دارد بتدریج شکل می‌گیرد، می‌توانیم جایگاه رفیعی داشته باشیم، می‌توانیم به‌عنوان یک الگو مطرح بشویم، می‌توانیم به‌عنوان پیشرو مطرح بشویم، اما به یک شرط. شرطش چیست؟ اتحاد، نداشتن تفرقه، خلاص شدن از شرّ وسوسه‌های دشمن، وسوسه‌های آمریکا، وسوسه‌های صهیونیست‌ها، وسوسه‌های کمپانی‌ها، از شرّ وسوسه‌های اینها؛ که گاهی این وسوسه‌ها از زبان خودی‌ها شنیده می‌شود. اگر این شرط را بتوانیم عملی بکنیم، بلاشک خواهیم توانست امّت اسلامی را در جایگاه رفیعی در دنیای آینده و شکل آینده‌ جغرافیای سیاسی جهان قرار بدهیم.

رهبر انقلاب فرمودند: اتّفاق و اتّحاد بین ملّتهای اسلامی ممکن است. منتها کار لازم دارد. ما حالا از سیاستمداران و زمامداران و حکمرانان کشورهای اسلامی هم ناامید نیستیم امّا بیشترین امیدمان به خواص دنیای اسلام است؛ به علمای دین، به روشنفکران، به اساتید دانشگاه، به جوانان روشن‌بین، به فرزانگان، به ادبا، به شعرا، به نویسندگان، به گردانندگان مطبوعات، امید ما به اینها است. اینها احساس استقلال و احساس مسئولیّت و احساس وظیفه کنند. وقتی خواص در یک راهی وارد شدند، افکار عمومی را به آن سمت حرکت میدهند. وقتی افکار عمومی در یک کشوری شکل گرفت، سیاستهای اداره‌ی کشور هم به طور قهری به آن سمت حرکت میکند. نمونه‌ کوچکش ما هستیم، جمهوری اسلامی. ما درمقابل قدرتهای بزرگ ایستادیم. یک روزی این دنیا دست دو قدرت بزرگ بود: قدرت آمریکا و قدرت شوروی سابق. هر دو قدرت که در ده‌ها مسئله با هم اختلاف داشتند، در یک مسئله متّفق بودند و آن، ضدیت با جمهوری اسلامی بود.  خیال میکردند این نهال را میتوانند از ریشه بکنند. این نهال امروز تبدیل شده به یک درخت تناور. غلط میکند فکر کندن آن را هم کسی بکند.  ایستادیم و پیش رفتیم.