معرفی 6 شاعر معروف غربی با اشعار کوتاه و ادبی
شعر یکی از زیباترین و ظریف ترین شیوه های هنر برای جلوه بخشی و ظهور است و عالی ترین مفاهیم را در قالب کلمات به ما تلقین می کند.
شعر یکی از زیباترین و ظریف ترین شیوه های هنر برای جلوه بخشی و ظهور است و عالی ترین مفاهیم را در قالب کلمات به ما تلقین می کند که همه از خواندن یا شنیدن آن، چه به صورت شعر کوتاه ادبی و عاشقانه یا اشعار عمیقی که روح معنویت را در جان ما بیدار می کنند لذت می بریم.
اگرچه شرق و به خصوص ایران مهد پرورش شاعران بزرگ در طول تاریخ بوده اما کم نیستند شاعرانی که در دل فرهنگ غرب توانسته اند زیباترین و دلکش ترین آثار ادبی را بیافرینند.
اگر بخواهیم فهرستی از این شاعران بزرگ جمع آوری کنیم بی شک لیست بلند بالایی خواهیم داشت و ما در ادامه به معرفی تنها 6 تن از آن ها پرداخته ایم.
1. دانته آلیگیری
- دوره زندگی: سال 1265 تا 1321 (56 سال)
- ملیت: ایتالیایی
- سبک ادبی: روایت تمثیلی، الهیات، حماسی
- آثار برجسته: زندگانی نو (1295) و کمدی الهی (1320)
دانته به عنوان یکی از برجسته ترین شاعران قرون وسطی شناخته شده که به دلیل شاهکار ادبی اش یعنی کمدی الهی به شهرت زیادی دست یافته است. این شاعر بزرگ بخش عمده ای از زندگی اش را درگیر سیاست های مدنی مربوط به درگیری پاپ و امپراتوری روم بوده است.
کمدی الهی روایتی فلسفی از سفر شخصی به جهنم، برزخ و بهشت را بازگو می کند و الهام بخش نویسندگان و فیلسوفان بزرگ از جمله جان میلتون و آلفرد تنیسون بوده است.
بسیاری دانته را یکی از بزرگ ترین و تاثیرگذارترین شاعران کل تاریخ می دانند.
2. امیلی دیکنسون
- دوره زندگی: سال 1830 تا 1886 (56 سال)
- ملیت: آمریکایی
- سبک ادبی: قافیه کج (نیم قافیه)
- آثار برجسته: آثار کامل امیلی دیکنسون (1955)
امیلی دیکنسون به عنوان یکی از بزرگ ترین شاعران آمریکایی و همچنین برترین شاعران زن دنیا در تمام دوران شناخته شده است. اگرچه او در طول زندگی اش به شهرت نرسید و بسیاری از آثار او بعد از مرگش معروف شدند.
دیکنسون از خانواده ای برجسته در نیوانگلند بود و در آکادمی آمهرست تحصیل کرد. او در جوانی علاقه زیادی به ادبیات داشت و تحت تاثیر آثار رالف والدو امرسون، شکسپیر و به خصوص رمان جین ایر امیلی برونته قرار گرفت.
اشعار او مضامین مختلفی همچون مرگ، جاودانگی، گل ها، باغ ها و بسیاری از مضامین مسیحیت را در بر گرفته است. او در زندگی اش بسیار منزوی بود و بیشتر وقتش را صرف نوشتن می کرد، همچنین به خاطر رفتارهای عجیب و غریب و پوشیدن لباس سفید در میان مردم مشهور بود و هرگز ازدواج نکرد.
3. جفری چاوسر
- دوره زندگی: سال 1343 تا 1400 (57 سال)
- ملیت: انگلیسی
- سبک ادبی: ادبیات محلی، نظم و نثر
- آثار برجسته: کتاب دوشس (1368)، خانه شهرت (1379)، افسانه زن نیک (دهه 1380) و حکایت های کانتربری (1387 تا 1400)
جفری چاوسر به عنوان پدر ادبیات انگلیسی شناخته شده که بی شک در میان نویسندگان بزرگ انگلیسی همچون شکسپیر، دیکنز، جان میلتون و جین آستین عنوان برجسته ای محسوب می شود.
او در خانواده با سطح بالا متولد شد، تحصیلات خوبی داشت و در شغل های دولتی فعالیت کرد. از او به عنوان یک دیپلمات و دیوان سالار نیز یاد می شود.
4. والت ویتمن
- دوره زندگی: سال 1819 تا 1892 (71 سال)
- ملیت: آمریکایی
- سبک ادبی: شعر آزاد، نماد گرایی
- آثار برجسته: فرانکلین ایوانز (1842)، برگ های علف (1855)، ضربه های طبل (1865) و چشم انداز دموکراسی (1871)
والت ویتمن در کنار امیلی دیکنسون به عنوان یکی از بزرگ ترین شاعران آمریکایی کل تاریخ شناخته شده است. از او معمولا به عنوان پدر شعر آزاد یاد می شود که توانست مفاهیم ماورایی را با واقع گرایی ادغام کند.
ویتمن از دوران کودکی کار در چاپخانه را شروع کرد و در طول زندگی اش در مشاغل مختلف از کار چاپخانه گرفته تا روزنامه نگاری فعالیت کرد و توانست از این طریق اشعارش را به چاپ برساند.
او مورد تحسین بسیاری از شاعران از جمله رالف والدو امرسون و هنری دیوید ثورو قرار گرفته است.
5. جان میلتون
- دوره زندگی: سال 1608 تا 1674 (66 سال)
- ملیت: انگلیسی
- سبک ادبی: شعر سپید، نثر
- آثار برجسته: آریوپجی تیکا (1644)، شعرهای 1645 (1645) و بهشت گمشده (1667)
جان میلتون به دلیل اثر بی نظیر خود یعنی بهشت گمشده به نظر بسیاری از افراد بزرگ ترین شاعر انگلیسی می باشد. این کتاب شامل اشعار حماسی میلتون با سبک شبیه کمدی الهی دانته با مضامین تمثیلی مسیحی است و در آن داستان سقوط شیطان و آدم و حوا بیان شده است.
میلتون پسر یک موسیقی دان بود و در زمینه الهیات تحصیل کرد. او 20 سال پایانی زندگی اش را نابینا بود و زمانش را صرف نگارش بهشت گمشده کرد.
6. پابلو نرودا
- دوره زندگی: سال 1904 تا 1973 (69 سال)
- ملیت: شیلیایی
- سبک ادبی: مدرنیسم، سیاسی
- آثار قابل توجه: بیست شعر عاشقانه و یک غم آوا (1924)، اقامت بر روی زمین (1933 تا 1947) و سرودهای همگانی (1950)
نرودا به عنوان بزرگ ترین شاعر آمریکای لاتین و همچنین یکی از چهره های برجسته در عصر مدرنیسم شعر شناخته شده است. آثار او ترکیبی بی نظیر از سیاست، عشق، طبیعت و زندگی می باشد.
او در طول زندگی اش به طور کامل درگیر مسائل سیاسی بود و در خارج از دانشگاه به عنوان دیپلمات کار می کرد. اشعار او الهام بخش بسیاری از چهره های سیاسی مانند فیدل کاسترو و چه گوارا و همچنین بسیاری از نویسندگان مشهور مانند گابریل گارسیا مارکز بوده است.
منبع: greeneagle20
ارسال نظر