منشاء حیات چیست؟

 اگر بر طبق نظریات بسیاری از دانشمندان مشهور جهان، حیات از نقطه‌ای دیگری از فضا به زمین آمده باشد، بنابراین زمین‌های دیگری نیز هست و شاید در همین لحضه موجودات و یا انسان‌های دیگری در نقطه‌ای دیگری از فضا در حال زندگی می‌باشند.

اما اگر این موضوع درست باشد، چگونه زندگی و حیات به زمین آمده است؟ برای این سوال پاسخ‌های گوناگونی ارائه شده اما در این میان سیانید مهم‌ترین کاندیدا و گزینه انتخاب شده می‌باشد. سیانید چیست و چگونه به زمین آمده است؟ از آزمایشات انجام شده برخوردهای سرعت بالا، چنین استنباط می‌شود که حیات احتمالاً بر پایه سیانید (Cyanide) شکل گرفته و این سیانید خود درون آستروئیدهای وارده شده به اتمسفر زمین به وجود آمده است. بر این اساس به احتمال بسیار زیاد زمین در هنگام تولد دارای مواد آلی ( مولکول‌های پیچیده کربن دار که برای حیات ضروری اند)نبوده است.

بر اساس آزمایشات استنلی میلر (Stanly Miller) از دانشگاه شیکاگو در دهه ۱۹۵۰، یک احتمال این است که حیات پس از شکل گیری کامل زمین بر روی آن به وجود آمده است. به عنوان مثال واکنش‌های شیمیایی موجود در اتمسفر موجب به وجود آمدن حیات بر روی کره زمین گردیده است. اما چنین واکنش‌های شیمیایی تنها در اتمسفر اولیه زمین که غنی از متان و هیدروژن بوده امکان‌پذیر می‌باشد و در ضمن در مطالعات بعدی ژئولوژیکی باستانی ادعا می‌شود که این فرآیند غیر محتمل است.

آیا زمین‌های دیگر و یا موجودات و انسان‌های دیگری نیز در فضا هستند؟

برخی دیگر معتقدند حیات به همراه بلوک‌های ساختاری از دنباله دارها و آستروئیدهایی که با زمین برخورد کرده‌اند به زمین منتقل شده. چرا که این اجرام حاوی غلظت‌های بالای مواد آلی‌اند. اما حرارت بسیار زیاد ناشی از برخورد، بیشتر مواد موجود در آنها را می‌سوزاند و باعث تبدیل آنها به مواد ساده تری مثل دی اکسیدکربن می‌شود.

امروزه یک راه دیگر برای حضور مواد آلی بر روی کره زمین شناسایی کرده‌اند. آزمایشات جدید نشان می‌دهد اگرچه در برخورد دنباله دارها و آستروئیدها مولکولهای آلی نابود می‌شوند اما احتمالاً به طور همزمان منجر به تشکیل مواد آلی دیگری می‌گردد.

پیتر شولتز از دانشگاه بروان (Brown University) و یکی از پژوهشگران این مطالعه می‌گوید: "در گذشته عقیده بر این بود که «هر ماده‌ای که وارد اتمسفر زمین می‌شود دمای آن به حدی می‌رسد که منجر به نابودی آن ماده می‌گردد.» آنچه از مطالعات جدید استنباط می‌شود این است که احتمالاً می‌توانیم این مواد را دوباره تولید کنیم."

شولتز به همراه سیجی سوژیتا (Seiji Sugita) از دانشگاه توکیو به وسیله یک جسم پرتاب شونده سوزان از جنس نوعی پلاسیک پلی کربنات – که یک ماده آلی است – برخورد دنباله دارها و آستروئیدها را همانند‌سازی کردند. این جسم با سرعت ۶ کیلومتر بر ثانیه به یک هدف فلزی برخورد داده شد. آزمایشات فوق در مرکز تحقیقات Ames ناسا واقع در Moffett Field کالیفرنیا انجام گرفت. این جسم درست مثل یک آستروئید یا دنباله داری که به سطح زمین برخورد می‌کند همراه با درخشش از نور تبخیر شد.

آنالیز طیف نور حاصله مقدار زیادی سیانید را نشان می‌دهد (سیانید ترکیبی است که در آن یک اتم کربن به یک اتم نیتروژن متصل شده ). این سیانید، حاصل واکنش میان کربن موجود در جسم پرتاب شده و نیتروژن موجود در هواست.

بنابر گفته سوزیتا و شواتز ترکیبات سیاند بسیار فعال و واکنش پذیر هستند بنابراین واکنش‌های بیشتری را به دنبال داشته که منجر به تولید مولکولهای پیچیده تر کربن دار و مهم زیستی در اوایل شکل گیری زمین گردیده است.

از آنجایی که نیتروژن به عنوان ماده اولیه آمینواسیدها (یکی از ترکیبات مهم زیستی) است، نیتروژن موجوددر ترکیبات سیانید دارای اهمیت ویژه‌ای می‌باشد. در ضمن در مواد آلی خام و اولیه آستروئیدها میزان این ماده بسیار اندک است.

تصویری خیالی از حیات فرازمینی

دونالد براونلی از دانشگاه واشنگتون می‌گوید: "بدون شک برخی از مواد آلی اولیه زمین از این راه به وجود آمده‌اند." وی دراین مطالعه شرکت نداشته. لیکن اضافه می‌کند که احتمالاً منابع دیگری برای تولید مواد آلی وجود داشته باشد از جمله ذرات غنی از مواد آلی غبارهای کیهانی و ذرات بین ستاره‌ای که آرامتر از آستروئیدها و دنباله دارها به زمین می‌رسند. این مواد در هنگام ورود به زمین گرم می‌شوند اما به دماهای بسیار بالا که باعث نابودی آنها شود نمی‌رسند.