آتش زیر خاکستر در استقلال!

وقتی مدیری برای مدیر و سرمربی بعدی قرارداد می‌بندد و بعد می‌رود همین مشکلاتی ایجاد می‌شود که امروز در استقلال ایجاد شده است. با بازیکنان استقلال که خودمانی صحبت می‌کنید تقریباً بیشتر آنها ناراضی هستند. چرا؟ چون عدد قراردادها منطق ندارد. مسئله هم فقط بالا یا پایین بودن قراردادها نیست. در پرسپولیس هم بعضی از قراردادها زیادی بالاست و آنجا هم خبری از منطق نیست اما در استقلال سعادتمند قرارداد بعضی‌ها را طوری بالا برد که حالا اگر کم شود یک دردسر است و اگر کم نشود صد تا دردسر!

استقلال بازیکنان خوبی چون رشید مظاهری، مهدی مهدی‌پور و محمدحسین مرادمند را دارد که خیلی‌ها به درخشش آنها خوشبین هستند اما چون قراردادهای بالایی با آنها بسته شده صدای قدیمی‌ترها درآمده و این مسئله می‌تواند به استقلال ضربه بزند. آبی‌ها به هر زوری که بود میلیچ و دیاباته را برگرداندند که کار درستی بود ولی با توجه به قیمت بالای دلار مسلماً پرداخت پول سال جدید آنها هم دردسرهای زیادی دارد. قضیه خیلی ساده است. ۱۰ درصد قرارداد یک میلیاردی یک بازیکن می‌شود ۱۰۰ میلیون تومان و حالا که قراردادها به ۸ میلیارد رسیده، ۱۰ درصدش می‌شود ۸۰۰ میلیون تومان! حالا تصور کنید استقلال ۲۵ بازیکن دارد و اگر میانگین قراردادها را ۴ میلیارد تومان هم حساب کنیم یعنی ۱۰۰ میلیارد کل پول قراردادهاست. این یعنی ۱۰ درصد اولین قسط می‌شود ۱۰ میلیارد تومان و استقلال با احتساب هزینه هتل و هواپیما و لباس و... باید حدود ماهی ۱۵ میلیارد تومان پول داشته باشد که نسبت به فصل گذشته رقم خیلی بالایی است و پرداخت آن از مددی که هیچ از یک عابربانک در حد حسین هدایتی که وام‌های آنچنانی می‌گرفت هم برنمی‌آید!

این مسئله باید قبلاً مدیریت می‌شد که نشد چون سعادتمند می‌خواست به هر قیمتی چند بازیکن ازجمله علی کریمی، چشمی، دانشگر و... را حفظ کند. البته استقلال هنوز مشکل پنجره‌های بسته را هم دارد که شاید این یکی استثنائاً حل شود اما مسئله قراردادها چیزی نیست که طی روزهای آینده حل و فصل شود. فکری در تلویزیون می‌گفت اگر قرارداد چند نفر کم شود انگیزه‌های خود را از دست می‌دهند اما مسئله مهم و کلیدی اینجاست که اگر کم نشود هم باشگاه بنیه مالی لازم را ندارد که مثلاً تا نیم‌فصل ۵۰درصد و حتی ۳۰درصد پرداختی داشته باشد. ختم کلام اینکه باتوجه به افزایش بی‌رویه قراردادها و قیمت دلار امروزه در باشگاه‌های ایرانی مسائل مالی به مراتب مهمتر از مسائل فنی است و پاشنه آشیل استقلال هم در تمام سال‌های گذشته همین معضلات مدیریتی و مالی بوده است.