بحران بزرگ در اردوی استقلال

استقلال و نکونام دست روی هر بازیکنی می‌گذارند طرف با باشگاهش قرارداد دارد و آبی‌ها باید کلی پول رضایتنامه بدهند. از محمدرضا خالدآبادی که با هوادار قرارداد دارد گرفته تا مهدی قایدی و حسین‌زاده و حتی مهاجم خارجی مورد نظر نکونام.

استقلال علاوه بر پول رضایتنامه باید به خود بازیکنان هم پول بدهد. به طور مثال پول رضایتنامه حسین‌زاده ۸۰۰ هزار دلار است که قرار شده او خودش از شارلوا کمی تخفیف بگیرد اما همین حسین‌زاده مجانی که برای استقلال بازی نمی‌کند. او در خوشبینانه‌ترین حالت ممکن حاضر می‌شود کمی تخفیف بدهد ولی در این مقطع زمانی ۸۰۰ هزار دلار برای استقلال پول بسیار زیادی است. در مورد قایدی و خالدآبادی و... هم همین داستان وجود دارد و عجیب اینجاست که کمتر بازیکن آزادی در لیست استقلال وجود دارد که باشگاه درگیر پول رضایتنامه نشود. جالب اینکه همین حسین‌زاده را استقلال ۱۸۰ هزار دلار فروخت و حالا باید ۸۰۰ هزار دلار بدهد که فقط رضایتنامه‌اش را بگیرد! به هر حال مدیران ما استاد این قبیل هنرنمایی‌ها هستند که ستاره‌ای را از دست بدهند و بعد بخواهند با چند برابر قیمت او را جذب کنند، چون از جیب که نمی‌خواهند پول بدهند. همین حسین‌زاده اگر در استقلال می‌ماند فصل گذشته خیلی به کار ساپینتو می‌آمد؛ حالا شاید بگویید خودش می‌خواست لژیونر شود اما آیا استقلال نمی‌توانست او را به تیم بهتری بدهد یا از همین شارلوا پول بیشتری بگیرد؟ به هر حال فرق مدیر با مدیر این‌جور جاها مشخص می‌شود و البته استقلال معمولاً از مدیران ضربه می‌خورد مگر آنکه خلافش ثابت شود.

جواد نکونام حداقل ۵ بازیکن دیگر می‌خواهد. او گفته من تا امروز هم به خاطر هواداران استقلال مانده‌ام وگرنه تا حالا ۲۰ بار رفته بودم! علی خطیر هم تازه آمده و طبعاً نمی‌تواند معجزه کند. حالا اینکه چرا آنها در این شرایط ریسک حضور در استقلال را به جان خریده‌اند بحث دیگری است اما به هر حال اگر نکونام و خطیر هم نمی‌آمدند دو نفر دیگر می‌آمدند و همین مشکلات را داشتند، مشکلاتی که صد درصدش به گذشته‌ها برمی‌گردد.