پرویز پرستویی وزیر رفاه و امور اجتماعی

اجازه دهید یکراست بروم سر اصل مطلب. آقای رئیس جمهوری و نمایندگان محترم مجلس، پرویز پرستویی یا فردی شبیه او را وزیر رفاه، تعاون و امور اجتماعی بکنید.

حتما میپرسید چرا؟

۴۴ سال از انقلاب میگذرد و در دولتهای مختلف تا امروز دهها نفر را به عنوان وزیر رفاه، تعاون و امور اجتماعی منصوب کرده اند و متاسفانه هیچ کدام گلی به سر این ملت و مملکت نزده اند.

در دولت سیزدهم و یک سال اخیر هم که وزیر رفاه یا نداشته ایم یا این آخرین گزینه هم که ظاهرا سرایدار چند هزار میلیاردی املاک پدری از آب در آمد و مجلس همسو هم نتوانست این بار امانت را زیرسبیلی رد کند و با تک ماده و تقلب هم قبولش نکرد.

به همین دلایل میخواهم پیشنهاد کنم که دولت بیاید و از خانواده فرهنگ و هنر، یک وزیر انتخاب کند؛ شاید آن اتفاق مبارک که به دنبال آن هستیم روی دهد.

آنهایی که با فعالیتهای اجتماعی و خیرخواهانه و مددکاریهای بعضی افراد در دنیای مجازی و واقعی آشنا هستند، به خوبی میدانند که این روزها دهها انجمن و خیریه و انجیاو و امثال آن بهوجود آمده که بخشی از آنها بهصورت سازمانیافته و فعال در حال کمک رسانی به مردم ناتوان در بخش هایی از کشور هستند و نتایج آن را هم به صورت ملموس می بینند.

یکی از این نهادهای مردمی را که در حوزههای مختلف به ویژه مدرسه سازی فعالیت میکند دکتر اشکان تقیپور، جوان علاقه مند و عاشق اداره میکند که در خبرها میخواندم مسئولیتهایی را نیز در جمع خیرین مدرسه ساز بر عهده گرفته و تا به حال به کمک ایرانیان خارج از کشور چندین مدرسه در نقاط محروم بنا کرده و عمر خود را با امید به آینده بهتر گروه های اجتماعی محروم گره زده است.

گروهی دیگر با نام پربرکت مولا علی (ع) توسط قهرمان کشتی جهان آقای خادم و بازیگر توانمند سینما و تئاتر آقای پرویز پرستویی و دوستان دیگرشان در سیستان و بلوچستان بهطور مداوم مشغول فعالیت در امور خیریه و رفاهی مردم محروم منطقه هستند.

یا بانوی ارجمند دیگری که متاسفانه نام مبارکشان را به یاد ندارم در زلزله کرمانشاه و جاهای دیگر به جمع آوری هدایا و سازندگی مشغول بودند.

فوتبالیست مشهور جناب آقای علی دایی یا بعضی اساتید دانشگاهی و دیگر چهره های مشهور یا گمنام فراوان دیگری وجود دارند که در حوزه رفاهی به کار خیر عشق می ورزند.

وقتی خبرهای ده ها گروه خیریه را در این ور و آن ور میخوانم، به همت بزرگ این عزیزان درود میفرستم.

 و حالا فکر میکنم به دولت آقای رئیسی و شخص رئیس جمهوری پیشنهاد کنیم که یک بار هم شده یکی از این عاشقان حوزه فعالیت های اجتماعی و رفاهی را به عنوان وزیر رفاه انتخاب کنند.

اگر نام آقای پرویز پرستویی را میبرم، به دلیل علاقه و سواد و دانش عمومی ایشان و جایگاه ممتازی است که در حوزه بازیگری تئاتر و سینما و محبوبیت فراوان نزد مردم دارد.

بدون شک حوزه کاری این وزارتخانه، تنها امور رفاهی و خیریه نیست و ده ها سازمان یا پیشوند و پسوندهایی با رفاه و کار و تامین اجتماعی و تعاون هم دارد که من هم به آن اشراف دارم و میدانم که این وزارتخانه بزرگ، نیازهای دیگری هم دارد، اما به راستی که بزرگی و تنوع کاری آن وزارت، خیلی مهم نیست.

 ایشان یا هر کس دیگری که عاشق خدمت باشد، مثل هر وزیر دیگری، به راحتی می توانند معاونان و مشاوران مناسب برای خود انتخاب و حوزههای کاری خود را به مرور شناسایی کنند و در مسیر وزارتخانه قرار گیرند.

به اعتقاد حقیر در وزارت رفاه، مهمترین شاخصه باید عشق به مردم و خدمتگزاری بدون چشمداشت و امیدواری به آینده بهتر باشد.

هر وزیری که در رأس این وزارتخانه می نشیند باید به کار و رفاه اجتماعی بیندیشد و باور داشته باشد که باید گامی برای مردمی بردارد که هر روز ناتوانتر و در مقابل تورم، تهی دست تر میشوند.

امیدوارم ریاست محترم جمهوری این پیشنهاد را جدی بگیرند و با بعضی از چهرههای شاخص در حوزه خیریهها مذاکره کنند؛ هرچند ممکن است شخص آقای پرستویی هم علاقه مند به پست و مقام دولتی نباشند و بر امثال حقیر که چنین پیشنهادی میدهیم خرده بگیرند.

اما من باور دارم که شاید یکی از بهترین کارها در هر دولتی، استفاده از چهره هایی باشد که مردم آنها را دوست و باور دارند. برای وزارت فرهنگ و ارشاد یا همین وزارت رفاه و حتی وزارت آموزش و پرورش یا وزارت ورزش و و وزارت میراث فرهنگی، میتوان در دولت ها از چهرههای علمی، ورزشی، فرهنگی، هنری و دانشگاهی استفاده کرد.

به یک بار امتحان میارزد. هرچند، تا این یادداشت چاپ شود فرد دیگری از حوزه سیاست به مجلس معرفی شده، اما اگر او هم رای نیاورد، پیشنهاد ما را امتحان کنید.