باران نبارد، خشکسالی است باران ببارد، سیل است

ناصر بزرگمهر - مدیرمسئول

وقتی انسان، برای کسب منافع مالی و کاملا فردی به نابودی طبیعت دست میزند، باور نمیکند که خودش با دست خودش، قبرش را می‌کند و بستر مرگ نزدیکانش را فراهم می‌کند.

روزهایی که ایرانی‌ها فقط به منافع فردی فکر می‌کنند‌و معنایی برای منافع ملی و جمعی قایل نیستند، سال‌هاست که شروع شده است و باید در روزهای سخت سیل و طوفان و باران منتظر لحظات سخت هم باشند.

وقتی به سادگی از تیر آهن و آجر و سیمان در ساختمان‌سازی می‌دزدند و از مصالح نامرغوب استفاده می‌کنند باید در زلزله عزادار خانواده خویش شوند.

وقتی پوشش گیاهی را از بین می‌برند و مراتع را بدون حساب و کتاب در اختیار احشام قرار می‌دهند.

وقتی آتش سوزی‌های مصنوعی به‌وجودمی آورند و ذغال تولید می‌کنند تا چند ریال بیشتر به جیب بزنند.

وقتی درختان سبز را می‌برند ومیز و کمد از آن می‌سازند.

وقتی زمین‌های منابع طبیعی را صاحبان زر و زور و قدرت تبدیل به ویلاهای جنگلی و دریایی می‌کنند.

وقتی حریم رودخانه‌ها را موردحمله قرار می‌دادند و معادن شن و ماسه از ان کسب می‌کردند.

وقتی شهرها را بی‌حساب و کتاب توسعه دادند و انواع شهرک‌های ساحلی و جنگلی را می‌ساختند.

وقتی ده‌ها عامل، زیبا‌ترین مناطق شمالی کشور را در ۵۰ سال گذشته به نابودی کشاند، متاسفانه هرگز مردم ما، مردم احساساتی ما و شخصیت‌های هنری و ورزشی و فرهنگی در برابر حوادث طبیعی و غیر طبیعی به یک روی دیگر قضیه نگاه نمی‌کنندو هرگز دنبال علت ومعلول نمی‌گردند....

هرگز هیچ کس نمی‌گوید اگر سیل در یک منطقه راه می‌افتد بخاطر جنگل هایی است که از بین رفته و درختانی است که به چوب و تخته و ذغال تبدیل شده و در بلندترین نقاط کوه و جنگل و حریم رودخانه و دریا، خانه و ویلا ساخته‌اند و منابع طبیعی را به شکل رسمی و غیر رسمی غارت کرده و سند آن را به نام این و آن زده‌اند.

مراتع و مزارع، تبدیل به بیابان خشک شده و در محدوده رودخانه‌ها انواع خانه‌ها ساخته شده است و خود مردم هر شهر هم در نابودی آن نقش اساسی داشته‌اند.

درهیچ جای دنیا حتی رودخانه خشک را تغییر کاربری نمی‌دهند، چرا که هرآدم عاقلی می‌داند که رودخانه‌ها درحرکت طبیعی باران و در طول تاریخ به‌وجود می‌آیند و همیشه مسیر مناسبی برای روزهای خاص و حرکت سیل و باران‌های موسمی و فصلی هستند.

رودخانه کارون درخوزستان، رودخانه زاینده رود در اصفهان، رودخانه فارس در شیراز و همه رودخانه‌ها در همه شهرهای کشور، خشک و به حریم شان، تجاوز شده است.

در همین کنار بزرگراه چمران، در شهر تهران، زیر چشم همه مسئولان، درمیان رودخانه فرحزاد، تا وسط حریم رودخانه، خانه و ساختمان سر برآورده است، رودخانه ولنجک به برج و پارک تبدیل شده است، رودخانه تجریش از بین رفته است، کافی است یک بار دیگر، باران شدیدی در کوه‌های شمال تهران باریده شود تا ماجرای سیل تجریش را دوباره شاهد باشیم.