رییسی با بهبود معیشت مردم هنوز فاصله زیادی دارد

در این که عملکرد دولت‌های قبل در دولت‌های بعدی اثر‌گذار است، تردیدی نیست. دولت‌ها یکی پس از دیگری می‌آیند و اقدامات هر دولت می‌تواند بر اقدامات دولت بعد یا دولت‌های بعدی تاثیر‌گذار باشد. در واقع به دنبال یکدیگر می‌آیند و مکمل یکدیگر هستند. از آن جایی که تقریبا هیچ یک از دولت‌ها قادر به تحقق شعارها و وعده‌های انتخاباتی خودشان نبوده و نیستند، از این رو شاهد این مسائل هستیم. دلیلش این است که برنامه‌های توسعه کشور کم تر از ۳۰ درصد پیشرفت داشته و طبعا مسئولان در بیان گزارش عملکرد خودشان و در پاسخ به علل و عواملی که مانع تحقق شعارها و برنامه هایشان شده، معمولا دلایل گوناگونی را مطرح می‌کنند. گاهی تحریم‌ها را مقصر معرفی می‌کنند و گاهی  کمبود و کسری بودجه را مقصر مطرح می‌کنند. گاهی نقش دشمنان در عدم تحقق اهداف را عامل اصلی می‌دانند. از سویی موانع قانونی را دلیل عمده می‌دانند و نقش قوه مقننه و مجلس را در عدم تحقق‌ها ذکر می‌کنند. معمولا یکی از رایج‌ترین عوامل و دلایلی که تقریبا همه دولت‌ها و همه روسای جمهور بدون استثنا به آن پرداخته‌اند، این بوده است که ریل گذاری‌ها و اقدامات دولت پیشین مانع تحقق اهداف دولت خودشان شده و به نوعی فرا فکنی متوسل می‌شوند. همان طور که می‌دانید فرافکنی اصطلاحی است که در روان کاوی بیشتر کاربرد دارد و آن یکی از ساز و کارهای پدافندی و دفاعی است که نقطه مقابل درون فکنی است. یعنی ما به جای این که عوامل درونی و داخلی را مقصر بدانیم متوسل به عوامل بیرونی می‌شویم و آنها را بزرگ می‌کنیم. این امر رایجی در همه دولت‌ها بوده است. شما اگر تیتر روزنامه‌ها و اخبار خودتان را مرور کنید می‌بینید مسئله مقصر جلوه دادن دولت قبل در تحقق اهداف از سوی همه دولت‌ها به نوعی مطرح شده است، دلیلش این است که هیچ دولتی تا کنون موفق نشده به همه برنامه‌ها و اهداف خودش جامه عمل بپوشاند.

اگر یک مروری به مناظرات دوران انتخاباتی داشته باشیم تقریبا همه کاندیداهای ریاست جمهوری مشکلات را به عهده دولت پیشین گذاشتند. عامل را دولت پیشین و ناکارآمدی‌های دولت پیشین بیان کردند و ضمنا مشکلات را با آگاهی کامل مطرح کردند. بر اساس همان مشکلات و همان شرایط و همان اطلاعات و همان وضعیت وخیمی که ترسیم کردند، مدعی بوده‌اند قادر هستند مشکلات را مرتفع کنند. لذا بهتر این است که همه دولت‌ها به کارنامه خودشان و کارهای انجام شده اشاره کنند. به نظر من یکی از بهترین شاخص‌ها مقایسه وضعیت و شرایط کشور در آغاز دولت و در سال دوم و سال سوم و سال چهارم است. یعنی ما به راحتی می‌توانیم بگوییم که مثلا نرخ ارز و سکه و دلار و کالاهای اساسی در آغاز دولت آقای رئیسی چه وضعیتی داشته و الان چه وضعیتی دارد. یعنی آن چه که برای مردم ملموس است. مقایسه وضع گذشته با وضع امروز است. یعنی وضعیت قدرت خرید مردم در سال گذشته با قدرت خرید مردم با یکسال بعد از دولت و یا وضعیت مسکن و اجاره بها در سال گذشته و وضعیت مسکن و اجاره بها در شرایط کنونی. نرخ سکه در آغاز دولت و نرخ سکه در شرایط کنونی و سایز شاخص‌های رسمی کشور و شاخص هایی که از سوی بانک مرکزی و مرکز آمار ایران اعلام شده است. این‌ها برای مردم ملموس است که وضعیت چگونه بوده و الان چگونه است و در آینده چگونه خواهد شد؟ لذا من فکر می‌کنم کارهای انجام شده که در دولت آقای رئیسی هم کم نیست وتلاش‌های بسیار زیادی کردند. دولت بسیار پر تلاش و فعال و مردمی است و در بین مردم و جامعه حضور دارد، اما قاعدتا با اهداف مورد نظر یعنی بهبود وضعیت معیشت مردم و پر رونق تر شدن سفره‌های مردم و مسائلی مانند مسکن و وعده هایی که به مردم داده اند،  هنوز فاصله زیاد وجود دارد.