چرا بعضی از افراد هرگز چاق نمی شوند؟

عوامل ژنتیکی، تغذیه ای و حتی رفتاری وجود دارد که در آن دخیل هستند، و میزان اینکه هر یک از این عوامل در هر یک از افراد خاص چگونه به کار می روند متفاوت است.

یکی از مهمترین عوامل ارتباطی با نوع بدن، متابولیسم است. بسیاری از افرادی که به نظر می رسد بدون افزایش وزن هر آنچه دوست دارند می خورند، در واقع بیشتر از بقیه ما غذا نمی خورند.

به عنوان مثال، کسی که به طور روزانه بستنی می خورد، ممکن است با خوردن وعده غذایی کمتر، کالری های اضافی را جبران کند. یا شاید آرام آرام غذا می خورند و با کم خوردن پر می شوند.

اگر کالری این افراد اندازه گیری شود، ممکن است آنها به همان اندازه ای که تصور می شود غذا نخورند. آنها وقتی غذا می خورند، از نظر کالری بسیار مراقب هستند.

فعالیت بدنی نیزمی تواند بر روی وزن تاثیر بگذارد، البته لازم نیست که حتما یک ورزشکار باشد. برخی از افراد فقط بیشتر حرکت می کنند، حتی اگر آنها لزوما ورزشکار نباشند.

به عنوان مثال، آنها ممکن است با سرعت بیشتری کار کنند، یک کار فعال داشته باشند یا تمام روز را در تعقیب بچه های خود بگذرانند. حتی شواهدی وجود دارد که نشان می دهد بعضی افراد از نظر ژنتیکی تمایل به جابجایی بدن خود دارند. این حرکت اضافی همچنین می تواند متابولیسم بدن را زنده کند.

هرچه بیشتر حرکت کنید، میتوکندری در سلولهای عضله بیشتر و در فعالیت آنها افزایش می یابد. و این نیروگاه هایی هستند که با استفاده از انرژی برای حرکت، انرژی ایجاد می کنند. میتوکندری بیشتر، به معنای سوزاندن کالری بیشتر است.

همچنین شواهد کمی وجود دارد که نشان می دهد – برخی از افراد از زمانی که متولد می شوند به میزان قابل توجهی کالری بیشتری نسبت به دیگران می سوزانند.

اما ممکن است اختلافات فیزیولوژیکی وجود داشته باشد که به برخی افراد امکان می دهد بدون استفاده از محدودیت شدید در خود، کالری که مصرف می کنند را تعدیل کنند. آبشارهای سیگنال های سیستم عصبی و هورمون هایی که در خون ما گردش می کنند تعامل دارند تا زمان گرسنگی یا پر شدن به ما بگویند. این سیستم تنظیم کننده اشتها نامیده می شود و ممکن است در بعضی از افراد نسبت به دیگران حساس تر باشد.

یکی از هورمونهای مهم درگیر در این سیستم، لپتین است. این کمک می کند تا تنظیم کنیم چه مقدار غذا می خواهیم در مدت زمان طولانی تری بخوریم.

ژنتیک هم می تواند در تمایل فرد به افزایش وزن یا کاهش وزن نقش داشته باشد. براساس یک مطالعه سال ۲۰۱۹، محققان بیش از ۲۵۰ منطقه مختلف DNA را که با چاقی همراه هستند را شناسایی کرده اند. برای این مطالعه، محققان ۱۶۲۲ نفر از افراد سالم با شاخص توده بدنی پایین (BMI) را در مقابل ۱۹۸۵ فرد مبتلا به چاقی شدید و ۱۰.۴۳۳ نفر از افراد با وزن طبیعی مقایسه کردند.

آنها دریافتند که شرکت کنندگان لاغر ژنهای کمتری در ارتباط با چاقی داشتند. اما ژنها به تنهایی وزن بدن را تعیین نمی کنند چرا که ژنهایی پیدا نشد که منحصراً از چاقی محافظت کنند یا کسی را مستعد چاقی کند.

 تمایل ما به افزایش وزن یا حفظ وزن ما از قبل مشخص نشده است، اما همچنین کاملاً تحت کنترل ما نیست. هیچ سوئیچ خاموش کننده ژنتیکی وجود ندارد که به برخی افراد اجازه دهد بدون افزایش وزن، تمام آنچه را می خواهند بخورند. در عین حال، تمایل به افزایش وزن لزوما از یک شخص به شخص دیگر یکسان نیست.