مکمل هایی که عفونت های بدن را نابود می کند

مصرف نوعی باکتری که معمولا در خاک یافت می شود به موش ها کمک می کند از عفونت خونی که به طور بالقوه می تواند منجر به عفونت شود، جلوگیری می کند و این تحقیقات ممکن است روزی به درمان هایی برای افراد نیز منجر شود. 

سپسیس ناشی از فعالیت باکتری ها از جمله «انتروکوکوس فکالیس» است. این میکروب ها می توانند بدون ایجاد بیماری در روده انسان زندگی کنند. اما در افرادی که آنتی بیوتیک را برای دوره های طولانی مصرف می کنند یا درمان هایی که ایمنی آنها را تضعیف می کند، عفونت E. faecalis ممکن است در خون پخش شده و در سراسر بدن باعث عفونت شود که به آن سپسیس می گویند. 

حالا دانشمندان برای نخستین بار شواهدی دال بر آن پیدا کرده اند که مصرف پروبیوتیک در موش ها از بروز عفونت های خونی در این جانور جلوگیری می کند. پروبیوتیک به شکل هاگ نوع دیگری از باکتری به نام «باسیلوس سوبتیلیس» بود. 

این هاگ ها نوع خفته باکتری هستند که خود را تکثیر نمی کنند و در برابر آسیب های محیطی بسیار مقاوم هستند.آنها با ورود به روده فعال شده و رشد می کنند و بر رشد باکتری های دیگر در روده تأثیر می گذارند. 

محققان مؤسسه ملی آلرژی و بیماری های عفونی مریلند با دادن داروی شیمی درمانی «سیکلوفسفامید» به موش ها به مدت چند روز و سپس پیگیری آن با ترکیبی از آنتی بیوتیک ها، درمان مشابهی را استفاده کردند که اغلب در بیماران مبتلا به سرطان خون مورد استفاده قرار می گرفت. 

آنها سپس دو دوز از هاگ های B. subtilis یا محلول نمکی را پیش از دوز E. faecalis در روز بعد به موش ها خوراندند. روز بعد، محققان در خون موش هایی که محلول نمکی محلول پلاسبو را دریافت کرده بودند، E. faecalis مشاهده کرد که می تواند باعث سیسیس شود اما موش هایی که پروبیوتیک دریافت کرده بودند، از عفونت خون در امان مانده بودند.

اگرچه در خون هیچ کدام از موش ها پس از سه روز باکتری مشاهده نشد، محققان دلیل آن را نابودی میکروب ها توسط سیستم ایمنی عنوان کردند. آنها در این مرحله، E. faecalis را در کبد و طحال موش های تحت کنترل مشاهده کردند اما در موش هایی که با این پروبیوتیک تغذیه شده بودند، عفونتی دیده نشده بود. 

پژوهشگران دریافتند که E. faecalis آنزیمی تولید می کند که احتمال نشت از روده را بیشتر کرده و به انتشار آن در خون کمک می کند و معتقدند که پروبیوتیک از این اثر جلوگیری می کند. 

آنها برای آزمایش این موضوع، موش ها را با یک ماده شیمیایی فلورسانت غیرقابل هضم تغذیه کردند و سپس 4 ساعت بعد اندازه گیری کردند که چه مقدار از این نشانگر در خون وجود دارد.

غلظت نشانگر در موش هایی که دارونما دریافت کرده بودند، بیش از دو برابر بیشتر از موش هایی بود که پروبیوتیک دریافت کرده بودند. این امر نشان می دهد که پروبیوتیک با افزایش نشت روده ها مقابله می کند.

طبق این یافته ها، پوشش روده در موش هایی که تخت درمان با دارونما بودند، در مقایسه با موش هایی که با پروبیوتیک درمان شده اند، ساختار بسیار آشفته ای دارند. روده موش هایی که دارونما دریافت کردند، کاملا فاقد پرز، برآمدگی های انگشت مانند در دیواره روده بود که موادمغذی را از غذا جذب می کنند. 

این نکته حائز اهمیت است که این کار، باکتری های خاصی را تعریف می کند که قادر است از بروز سپسیس ناشی از گونه خاصی از باکتری جلوگیری کند.