امتیاز ویژه برای کارمندان دولت | چرا کارگران تعطیل نشدند؟

کارگران از بخشنامه‌های حمایتی محرومند، هر بار که امکان و امتیازی نصیب کارمندان دولت می‌شود، کارگران بیشتر متوجه می‌شوند که در حاشیه قرار گرفته‌اند و محرومیت‌شان بسیار جدی‌ست. متاسفانه بخشنامه‌ی تعطیلی‌های اخیر و به طور مشخص، تعطیلی سراسر کشور در ۷ مرداد، بازهم مختص نیروهای دولت است و کارگران را در برنمی‌گیرد؛ این در حالیست که کارگران بیش از سایر گروه‌ها به دلیل ماهیت سخت کارشان در معرض گرمای هوا و بعضاً اشعه‌ی تند خورشید هستند و بیش از دیگران آسیب می‌بینند. چند هزار کارگر در سراسر کشور در فضای باز کار می‌کنند و با این گرمای سخت، دچار گرمازدگی و بیماری می‌شوند؟ چرا در بخشنامه دولت به مشمولین قانون کار اعتنایی نشده است؟

پرویز زعیمی فعال صنفی کارگران ایران پوپلین رشت، در این رابطه می‌گوید: برای من جای سوال است که چرا هیات دولت و مسئولان که به دلیل گرمای هوا و کمبود برق، بخشنامه صادر می‌کنند و ادارات و بانک‌ها را تعطیل می‌کنند، کارگران را نمی‌بینند؟ آیا کارگران تافته جدا بافته‌ی ملت هستند و جزو جمعیت کشور به حساب نمی‌آیند؟

او ادامه می‌دهد: در کشور ما هر اتفاقی که می‌افتد، کارمندان مشمول حمایت می‌شوند و کارگران نادیده انگاشته می‌شوند. در دوران کرونا، کارمندان را دورکار کردند، در ماه مبارک رمضان ساعت کار ادارات را کاهش دادند، در مناسبت‌های مختلف همیشه کارمندان را می‌بینند؛ در حالیکه اکثریت شاغلان کشور مشمول قانون کار و کارگر هستند.

زعیمی با بیان اینکه «اگر هدف کاهش مصرف برق است که بیشترین مصرف برق در صنایع و کارخانجات است، ادارات برق کمتری مصرف می‌کنند» می‌افزاید: چرا برعکس عمل می‌شود و صنایع و کارخانجات تعطیل نمی‌شوند؟

فعال صنفی کارگران ایران پوپلین رشت ادامه می‌دهد: چرا شاغلان را دسته دسته کرده‌اند و گروهی عظیم به اسم کارگر را شهروند درجه دوم می‌دانند و فرمان می‌دهند که کارگر در هر شرایطی باید کار کند و سلامتی‌اش اصلاً مهم نیست!

این فعال صنفی تصریح کرد: مرتب می‌گویند اشعه نور خورشید این روزها برای سلامت انسان مضر است و نباید در معرض آن قرار گرفت؛ مگر این اشعه‌ی خطرناک برای کارگران مضر نیست؟ انتظار ما به عنوان فعالان صنفی این است که عدالت برقرار شود؛ با کمال تاسف باید بگویم، برای هر رخداد و اتفاقی، کشور را تعطیل می‌کنند و کارمندان و بدنه دولت را به خانه می‌فرستند اما به کارگر می‌گویند شما کار کن و صدایت هم درنیاید!

زعیمی ادامه می‌دهد: گویا منافع و زندگی کارگران برای مسئولان اهمیت ندارد، در حالیکه این کارگران هستند که چرخ‌های صنعت و سازندگی کشور را با هزار زحمت و ناداری می‌گردانند و وجود آن‌ها برای پیشرفت کشور ضروری‌ست.

زعیمی معتقد است؛ فقط یک روز در سال، روز جهانی کارگر، از کارگران تجلیل و ستایش می‌کنند و مثلاً مقام و جایگاه این گروه را گرامی می‌دارند ولی در بقیه ایام سال، یادی از کارگر نمی‌کنند، کارگری که امروز حقوق معوقه دارد، کارگری که امروز معیشت‌اش در خطر است، کارگری که امروز امنیت شغلی ندارد و هر ماه در ترس بیکاری‌ست، به کجا پناه ببرد؟

فعال صنفی کارگران ایران پوپلین رشت، تاکید می‌کند: کارگران با اینهمه مشکلات و مصیبت هنوز کار می‌کنند؛ بارهای سنگینی که بر دوش دارند را با مشقت بسیار به مقصد می‌رسانند ولی بازهم به کارگر ظلم می‌شود، بازهم تبعیض قائل می‌شوند.

او خطاب به دولت جدید می‌گوید: کارگران را ببینید؛ نگاه کنید به کشورهای توسعه‌یافته و ببینید کارگران در آن کشورها چه جایگاهی دارند؛ از نمونه‌های موفق جهان الگوبرداری کنید و تامین رفاه و معیشت کارگران را در سرلوحه برنامه‌های خود قرار دهید.

زعیمی در پایان می‌افزاید: دولت بایستی ناعدالتی را از میان بردارد؛ دستمزد کارگران ایرانی کمترین میزان در منطقه و جزو پایین‌ترین دستمزدهای جهان است؛ این چرخه معیوب را بشکنید و مقام و جایگاه کارگر را به او برگردانید؛ قرار نیست کارگران همیشه سنگ زیرین آسیاب باشند و مزایا و امتیازات نصیب دیگران شود.