کدام معلمان شامل طرح رتبه‌بندی نمی‌شوند؟
«معلمان با قرارداد کار معین» یک گروه از مدل‌های معلمی در آموزش و پرورش هستند که سال‌هاست در این وزارتخانه کار می‌کنند اما تحت پوشش طرح رتبه‌بندی نیستند و از مزایای معلمان رسمی بهره‌مند نمی‌شوند.
گسترش‌نیوز: ماجرای نیروی انسانی در دستگاه تعلیم و تربیت شباهت به کلاف سردرگمی دارد که تدبیر شایسته‌ای برای ساماندهی به آن می‌طلبد؛ یکی از اضلاع آموزش و پرورش، نیروی انسانی است اما این نیرو طی سالیان گذشته تا کنون با فراز و نشیب متعددی مواجه بوده است و تاکنون تلاش‌ها برای حل مشکلات آن به سرانجامی نرسیده است.
در راهکار ۳-۱۰ سند تحول آموزش و پرورش به «اصلاح قوانین و مقررات موجود استخدامی، مالی و اداری متناسب با حرفه‌های تخصصی، با مشارکت دستگاه‌های ذیربط» اشاره شده و همچنین در راهکار۱-۱۱ به «استقرار نظام ملی تربیت معلم و راه‌اندازی دانشگاه ویژه فرهنگیان با رویکرد آموزش تخصصی و حرفه‌ای تربیت محور توسط وزارت آموزش و پرورش با همکاری دستگاه‌های ذیربط» و در راهکار ۳-۱۱ به «ایجاد سازوکارهای الزم برای جذب و نگهداشت استعدادهای برتر و برخوردار از صالحیت‌های دینی، اخلاقی، انقلابی و شخصیتی به رشته‌های تربیت معلم با تأکید بر تقویت انگیزه‌های معنوی و مادی معلمان از قبیل برقراری حقوق و دستمزد در دوران تحصیل، ارتقای سطح آموزشی و تجهیزاتی مراکز ذیربط، ایجاد نظام بازآموزی مستمر علمی و تسهیل در ادامه تحصیل با توجه به رتبه‌بندی معلمان» و در راهکار ۴-۱۱ به «ایجاد نظام ارزیابی صالحیت معلمان شامل شایستگی‌های، اخلاقی، اعتقادی، انقلابی، حرفه‌ای و تخصصی و ارزشیابی متناسب با مبانی و اهداف سند تحول راهبردی» اشاره شده است.
به رغم اینکه این سند در سال ۹۰ به تصویب رسید اما همچنان موضوع نیروی انسانی در آن مغفول مانده است؛ جدا از توجه به حقوق و مزایای یک معلم، ساماندهی برای وجود یک گروه به نام معلم در آموزش و پرورش موضوعی است که این روزها توسط برخی معلمان پیگیری می‌شود.
* معلمانی که قرارداد یکساله دارند
چندی پیش تعدادی معلم در سامانه «فارس من» با ثبت سوژه با عنوان «تبدیل وضعیت استخدامی نیروهای قراردادی کارمعین وزارت آموزش و پرورش» و «شرایط سخت معلمان قرارداد کار معین» خواستار پیگیری این موضوع شدند.
«م.ش» یکی از این معلمان که دارای مدرک کارشناسی علوم تربیتی است، می‌گوید: «۲۰ سال سابقه در آموزش و پرورش دارم؛ از سال ۷۸ کارم را شروع کردم و آموزگار پایه چهارم و پنجم در مدرسه غیردولتی بودم».
وی ادامه می‌دهد: «از سال ۸۰ وارد مدارس دولتی شدم و به عنوان مربی پیش‌دبستانی فعالیت کردم اما از سال ۹۲ به عنوان نیروی قراردادی در پُست آموزگاری تدریس می‌کنم».
این معلم می‌افزاید: «در این سال‌ها به مانند معلم رسمی در آموزش و پرورش کار کردیم اما هیچگاه مانند آنها دیده نشدیم و از خیلی از مزایا محرومیم».
* به ما سنوات پرداخت نمی‌شود
«د.ی» معلم دیگری است که ۱۶ سال سابقه فعالیت در آموزش و پرورش را دارد؛ وی می‌گوید: «۱۲ سال مربی پیش‌دبستانی و ۴ سال آموزگار هستم؛ ما جزو نیروهای قراردادی آموزش و پرورش هستیم البته ناگفته نماند قراردادی‌ها در آموزش و پرورش دو دسته شامل خدماتی و آموزشی و پرورشی هستند».
وی که دارای مدرک کارشناسی ارشد علوم تربیتی است، اضافه می‌کند: «ما جزو نیروهای آموزشی و پرورشی هستیم و همه ما سابقه‌های متعدد از یک سال تا ۲۵ سال داریم».
این معلم با طرح این پرسش که «چرا یک معلم نباید امنیت خاطر داشته باشد؟»، بیان می‌کند: «قرارداد ما هر سال تمدید می‌شود؛ ضمن اینکه در قرارداد ما نوشته شده است سنوات پرداخت شود اما پرداخت نمی‌شود».
وی با بیان اینکه ما اجازه نداریم عضو صندوق ذخیره فرهنگیان شویم، ادامه می‌دهد: «به ما گفتند معلمی شغل انبیاست اما کرامت معلمی را برای ما نمی‌دانند و فقط کار می‌کشند؛ هنگامی که می‌خواهند حقوق بدهند، حقوق ما بر اساس اِشل وزارت کشور است و ما را کارگر می‌دانند اما در زمان عید، عیدی کارمندی می‌دهند».
«م.ج» معلم دیگری است که ۱۰ سال سابقه فعالیت در آموزش و پرورش را دارد؛ وی اظهار می‌دارد: «به دلیل کمبود نیرو در آموزش و پرورش، ما به عنوان نیروی شرکتی مشغول به کار شدیم که در سال ۸۹ نیروهای شرکتی را جمع کردند و قراردادی آموزش و پرورش شدیم».
وی ادامه می‌دهد: «ما ۱۰ سال است که هر سال این قرارداد را تمدید می‌کنیم؛ رتبه‌بندی نداریم و امتیازاتی به ما تعلق نمی‌گیرد البته ارزشیابی می‌شویم اما رتبه و طبقه نداریم».
این معلم می‌افزاید: «در بیمه تکمیلی معلمان رسمی، بخشی از حق بیمه را آموزش و پرورش می‌دهد ولی برای ما همه حق بیمه را باید خودمان پرداخت کنیم و البته مبلغ بسیار گران‌تری است».
وی درباره تفاوت این گروه از معلمان با معلمان حق‌التدریس می‌گوید: «ما در تابستان و عید حقوق داریم اما معلم حق‌التدریس حقوقی در ایام تعطیلات ندارد البته باید ذکر کنم که ما اضافه‌کاری نداریم».
«م.ا» نیز می‌گوید: «در آموزش و پرورش ۸ سال قرارداد کار معین و ۴، ۵ سال شرکتی بودم و اکنون دبیر هستم؛ هر بار که برای تعیین تکلیف به آموزش و پرورش مراجعه می‌کنیم می‌گویند شما نیروهای خدماتی هستید در حالی که ما دبیر و آموزگار هستیم اما آغاز کار ما از طریق شرکت بوده است».
وی ادامه می‌دهد: «هیچوقت، مدیر و معاون نمی‌شویم چرا که معلمان قرارداد کارمعین نمی‌توانند این پست‌ها را بگیرند و همچنین اضافه کار هم نمی‌گیریم».
«ح.ی» مربی پرورشی است که ۶ سال سابقه دارد؛ وی می‌گوید: «درحال‌حاضر کار معاونت پرورشی را انجام می‌دهم اما حقوق مربی پرورشی را می‌گیرم چرا که نیروهای قراردادی ابلاغ معاونت نمی‌گیرند».
* بخشی از مشکلات اصلی و نگرانی‌های نیروهای قراردادی
۱-عدم امنیت شغلی با وجود سنوات بالای خدمت
۲-قرار نگرفتن در نظام رتبه‌بندی معلمان
۳-عدم موافقت با پست‌های سازمانی معاونت
۴-عدم تعلق مزایا با توجه به بخشنامه‌ها نظیر قرار نگرفتن در ردیف معلمان نمونه
۵-عدم دریافت گواهی‌هایی چون کسر از حقوق و ایجاد محدودیت در عضویت صندوق رفاه
۶ -عدم یکسان‌سازی حقوق
۷-عدم دریافت کد شناسه برای قراردادی‌های سال‌های بعد از ۱۳۹۰
۸-مخالفت با تغییر رسته نیروهای خدماتی دارای مدارک دانشگاهی به رسته آموزشی یا اداری
این معلمان در صحبت‌های‌شان به ۳ موضوع اشاره دارند؛ اول اینکه میانگین دریافتی حقوق پرسنل قراردادی تفاوت چندانی با حداقل دریافتی پرسنل جدید الاستخدام پیمانی و رسمی شاغل در آموزش و پرورش ندارد؛ این تبدیل وضعیت قراردادکارمعین به پیمانی بار مالی برای دولت ایجاد نخواهد کرد؛ دوم در پایان دولت دهم حدود ۴، ۰۰۰ نفر نیروی قراردادی در آموزش و پرورش وجود داشتند که بنا به دلایلی از شمول طرح مهر آفرین جا ماندند.
در سال‌های بعد با صدور احکامی توسط دیوان عدالت اداری در خصوص استخدام قراردادی نیروهای پیش دبستانی، تعداد نیروهای قرارداد کارمعین به حدود ۱۶، ۰۰۰ نفر رسید؛ حدود یکسال است که دیوان عدالت اداری از صدور حکم استخدام قراردادی خودداری می‌کند و در نتیجه تعداد این نیروها در آموزش و پرورش ثابت مانده است.
سوم، وزارت آموزش و پرورش عزم جدی برای حل مشکل این نیروها ندارد. بطور مثال در سال ۱۳۹۶ بخشنامه‌ای توسط شورای توسعه مدیریت و سرمایه انسانی نهاد ریاست جمهوری در خصوص تبدیل وضعیت نیروهای قراردادی دارای مدرک قبولی در آزمون‌های استخدامی ادواری سال ۱۳۸۱ و بعد از آن صادر شد و به موجب آن ۲۰، ۰۰۰ نفر در دستگاه‌های دولتی، تبدیل وضعیت شدند اما آموزش و پرورش با داشتن فقط ۱۵۰ نفر نیروی مشمول این مصوبه، حتی از ابلاغ آن خودداری کرد.
تنها پاسخ مسؤولان وزارت به آنها، شرکت در آزمون‌های استخدامی سالیانه است که با توجه به سن و شرایط نیروهای قراردادی عملاً امکانپذیر نیست.
* فعلا مجوزی برای تبدیل وضعیت نیروهای قرارداد کارمعین نداریم
پیگیری‌ها از علی الهیار ترکمن معاون برنامه‌ریزی و توسعه منابع آموزش و پرورش در خصوص وضعیت این معلمان در اواخر بهمن ماه سال گذشته در پی درخواست مخاطبان فارس من، این بود: «تبدیل وضعیت افراد قرارداد کار معین، به سیاست‌های اداری و استخدامی و مجوزهایی که برای استخدام رسمی به آموزش و پرورش داده می‌شود، بر می‌گردد».
وی ادامه داد: «این افراد بر اساس اِشِل‌های حقوقی که سازمان اداری و استخدامی تعیین کرده است، حقوق خودشان را دریافت می‌کنند و شرایط کاری‌شان بر این اساس تعیین می‌شود».
آخرین پیگیری‌ها از آموزش و پرورش حاکی از این بود که هنوز هیچ مجوزی برای تبدیل وضعیت این معلمان صادر نشده است.
به نظر می‌آید ماجرای نیروهای انسانی در مدل‌های مختلف در وزارت آموزش و پرورش از آن دست مواردی است که به این سادگی‌ها در دستگاه تعلیم و تربیت حل و فصل نمی‌شود؛ با توجه به بازنشستگی نیروی انسانی آموزش و پرورش و از سوی دیگر کمبود نیروی انسانی فعلی، دایره این انواع معلمان در آموزش و پرورش گسترده‌تر شده و برای رضایت و امنیت شغلی آنها نیز برنامه‌ریزی خاصی نمی‌شود که این موضوع آینده نظام تعلیم و تربیت را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.
منبع: شمانیوز
ارسال نظر