امپراطوری مردگان در معدن متروکه + تصاویر

پاریس، شهری که سالی بیش از ۵۰ میلیون نفر از آن بازدید می‌کنند وبه شهر عشاق و باران و فرهنگ و هنر معروف است.

گسترش‌نیوز : پاریس دیدنی‌های بسیار دارد، از برج ایفل تا موزه‌ی لوور، از کوچه پس کوچه‌های تنگ تا بالای تپه نقاشان، از زندگی تا مرگ، همه چیز در پاریس دیدنی است، حتی قبرستانهای پاریس، یکی پانتئون است که ازمادام کوری تا ویکتورهوگو در آن رحل اقامت انداخته اند، دیگری پرلاشز که صادق هدایت و غلامحسین ساعدی و بسیاری از بزرگان ما در آن دفن هستند، و در این میان دخمه مردگان هم وجود دارد که بخشی از گردشگران را با شگفتی‌ مرگ روبه‌رو می‌کند.

در زیر خیابان‌های مجلل و پرزرق‌وبرق پاریس دنیا‌های دیگری وجود دارد. دنیای متروها، دنیای قطارهای سریع السیر، دنیای فاضلاب هایی که با قایق میتوان در آن گشت و مجموعه‌ای از دالان‌های دهشتناک و مخوف و ترسناک که در اواسط قرن هجدهم میلادی ساخته‌شده و ریشه‌های آن به دورانی بسیار قدیمی‌تر برمی‌گردد و بیش از ۶ میلیون اسکلت مردگان در آن جا جمع شده است.

داستان از این قرار است که در اواسط قرن ۱۸، پاریس به یکی از بزرگ‌ترین و آبادترین شهرهای دنیای غرب تبدیل شد؛ اما جمعیت در حال رشد آن کم کم داشت برایش دردسر درست می‌کرد. قبرستان‌های این شهر، دیگر جا نداشتند و کاسبانی که نزدیک این گورستان‌ها ساکن بودند، مدام از بوی نامطبوعی شکایت می‌کردند که مشتریان را فراری می‌داد. از طرفی دیگر، مردم آن ناحیه نگران شیوع بیماری بودند و در نتیجه لویی پانزدهم، در سال ۱۷۶۳ دستور داد که از این به بعد باید اجساد را خارج از شهر دفن کنند؛ اما کلیسا مانع از انجام این کار شد و مخالف نبش قبر و دفن طبقاتی بود. تا اینکه چند سال بعد، دیوار یکی از قبرستان‌های پاریس فرو ریخت و این موضوع همه را قانع کرد که باید جایگزین مناسبی برای انتقال اجساد مردگان پیدا کنند.

از آن جایی که پاریس بر روی یک تونل زیرزمینی بسیار بزرگ قرار داشت، تصمیم گرفتند که اجساد قبرستان‌های دیگر این شهر را به آنجا انتقال دهند. این تونل همان معدنی بود که با کندنش، از سنگ‌های آن برای ساختن شهر پاریس استفاده کرده بودند. تنها یک مشکل سر راهشان بود، شهر ساخته شده، بر روی فضای خالی زیرش سنگینی می‌کرد و امکان داشت در زمین فرو برود. بنابراین در سال ۱۷۷۷، شاه به معمارش، «چارلز اکسل گیومو» دستور داد تا ثبات را به سیستم این دالان زیرزمینی برگرداند و شهر را از نابودی نجات دهد. معمار، کارش را بلافاصله شروع کرد و در نهایت در سال ۱۷۸۵، تونل برای تبدیل شدن به دخمه بزرگ شهر پاریس آماده شد. تقریباً ۲ سال طول کشید تا بیشتر گورستان‌های پاریس را خالی کنند؛ اما انتقال استخوان‌ها تا سال ۱۸۵۹ همچنان ادامه داشت. زمانی که این تصمیم گرفته شد، کسی فکرش را هم نمی‌کرد این مکان روزی به یکی از مقاصد گردشگری پرطرفدار فرانسه در آینده تبدیل شود.

با شروع قرن نوزدهم میلادی با دستور یکی از مقامات بلندپایه اجساد زیادی از شهر پاریس و از درون قبرشان درآورده شدند و اسکلت آنها به این مکان منتقل شد. بعد از انقلاب فرانسه تعداد استخوان‌هایی که به این مکان منتقل می‌شد به چند برابر افزایش یافت.

از سال ۱۸۷۶ میلادی دسترسی به این دالان‌ها برای عموم آزاد شد. مساحت دخمه مردگان پاریس بیش از ۲۰۰ مایل است. اگر در این دالان‌ها گم شوید یافتن راه خروجی برایتان بسیار سخت خواهد بود. داستان‌هایی وجود دارد که می‌گوید انسان‌هایی وارد این دالان‌ها شدند و هیچ‌گاه بازنگشتند. اگر شما قصد دیدن این مکان رادارید تنها اجازه دارید ۴۵ دقیقه در آن بمانید. این دخمه در طول تابستان هم بسیار سرد است.شما تنها دو کیلومتر می‌توانید به درون تونل‌ها بروید.اگر قصد سفر و دیدن این منطقه رادارید بیشتر مراقب خودتان باشید!

دخمه مردگان پاریس به فرانسوی Catacombes de Paris زیرزمینی است در شهر پاریس در کشور فرانسه که محل نگهداری بقایای استخوان‌های بیش از شش میلیون نفر در یک قسمت از معادن باستانی در تلاقی با شبکه‌های تونل زیرزمینی پاریس می‌باشد. این مکان واقع در جنوب دروازه باستانی شهرستان «بریره د-انفر روشرائو» (دروازه جهنم) است. امپراطوری مردگان در سردابه‌های پاریس یا «کاتاکومب پاریس " (Catacombs of Paris) بالای سر در ورودی آن نوشته شده که هیجان بازدیدکنندگانش را حسابی بالا می‌برد.

رمانتیک‌ترین شهر دنیا که جایی مثل «دیوار عشق» را در خود جای داده، بر روی سردابی تاریک و مخوف قرار دارد. این سرداب، تونلی زیرزمینی است که درست در زیر شهر ۱۲ میلیون نفریِ پاریس قرار گرفته و چندین کیلومتر طول دارد که با استخوان‌های ۶ میلیون نفر از ساکنان پیشینش مزین شده است. شاید فکر کنید استفاده از کلمه‌ی «مزین» برای کاسه‌ی سر مردگان، کمی اغراق آمیز باشد؛ اما اگر بگوییم ناپلئون از تدبیرش برای تبدیل این استخوان‌گاه به یک جاذبه‌ی گردشگری معروف درفرانسه استفاده کرد ه است، دیگر شکی در ابهت آن باقی نمی‌مانَد.

همیشه یک کشیش، واگن اجساد را همراهی می‌کرد تا دعای آرامش روح اموات را برای آنها بخواند. اما بعد از رسیدن به سرداب، اجساد و استخوان‌ها را با بی‌نظمی یک گوشه می‌انداختند. بعد از روی کار آمدن ناپلئون، این وضعیت تغییر پیدا کرد. در آن زمان روم، شهر باستانی برجسته‌ی اروپا به حساب می‌آمد و سردابی داشت که گردشگران پر دل و جرأت از آن دیدن می‌کردند. ناپلئون که معتقد بود «انسان‌های بزرگ فقط به واسطه‌ی آثاری که از خود بر جای می‌گذارند، به یاد می‌مانند»، تصمیم گرفت تا گورستان زیرزمینی پاریس را به جاذبه‌ی گردشگری فرانسه تبدیل کند. بنابراین دستور داد تا به اوضاع داخل سرداب، سر و سامان بدهند؛ طوری که بتواند مردم را جذب کند. معدنچی‌ها نیز استخوان‌ها را دور تا دور دیوارها چیدند و برای نشان دادن پیام‌هایی در مورد مرگ، نهایت خلاقیتشان را به کار بردند و چیدمان بعضی از استخوان‌ها را به شکل قلب، دایره‌ و شکل‌های دیگر درآوردند.

بعد از انتشار یک بروشور در سال ۱۸۱۰، این سرداب به یکی از مناطق دیدنی تأثیرگذار در پاریس و البته ترسناک برای بعضی‌ها، تبدیل شد. برای راهنمایی کردن بازدیدکنندگان، چندین فلش در قسمت‌های مختلف آن کشیدند و مردم به کمک نور شمع، از این بخش‌ها بازدید می‌کردند. گاهی دیده می‌شد که بعضی از جمجمه‌ها سر جایشان نیستند. این کار کسی جز دزدان نبود. معدنچی‌ها نیز خیلی زود، یکی دیگر جایگزینشان می‌کردند. اما امروزه معمولاً دیگر این کار را نمی‌کنند. اگر هنگام بازدید از سرداب متوجه شدید که چند جای خالی در صف جمجمه‌ها وجود دارد، بدانید که احتمالاً یکی از بازدیدکنندگان به عنوان سوغاتی آن را با خودش برده است!